Familie Kuipers

Helaas, het zit er weer op. Voor de laatste keer het zwembad in, voor de laatste keer nog even naar het winkeltje onderaan het pad voor een olijfcrème , voor de laatste keer naar Le Muy voor de laatste boodschappen en de laatste cache.

We hebben onze laatste lunch genoten bij Cantin(A). Wel een aanrader om daar even te gaan eten als je toch in de buurt bent. Leuk, klein restaurantje.

• 

• 

Twee dagen geleden hebben we in Le Muy de multi Promenade et histoire au Muy gelopen. We hadden de vragen goed, maar blijkbaar een foutje gemaakt in berekening. De CO heeft nog even bevestigd dat we inderdaad wat betreft de antwoorden goed zaten.

Corrie had bij ons vorige bezoek aan Fréjus een mooie armband gezien. Het winkeltje was toen gesloten. Vandaag gaan we nog een keer kijken. Het is een stuk drukker dan de vorige keer en we doen er wat langer over om een parkeerplaats gevinden. Navigeren met ‘Waze’ is soms niet zo handig als met Google Maps zelf.

Als we voor het winkeltje staan blijkt deze weer gesloten te zijn. Er is een briefje op de deur geplakt. Als we dat met Google Translate hebben ontcijferd weten we dat we de kunstenares moeten bellen, zie is in de buurt. We besluiten maar een sms te sturen. Zodra we op de send knop hebben gedrukt komt ze er aan lopen. Ik herken haar direct van haar facebook pagina.

Het is een vrolijke dame. Ze komt oorspronkelijk uit Argentinie. Communiceren is lastig maar wel heel erg leuk en met gebaren en wat Frans, Engels en Spaans, hier en daar geholpen door de telefoon, komen we er wel uit.

Naast dat ze alles in de winkel laat zien, neemt ze ons ook mee naar boven naar haar atelier. Alle glazen sieraden die ze maakt, maakt ze van afvalglas. Het zijn allemaal twee lagen glas met pigment er tussen en dan in de oven.

Als Corrie haar keuze heeft gemaakt gaan we verder. Helemaal vrolijk door het enthousiasme van de kunstenares.

We willen nog even naar de haven/het strand. Het is ongeveer 2 km lopen. Daar pakken we de auto niet voor. 

Op de boulevard eten we een broodje en vergapen we ons aan de enorme jachten. Als we weer terug lopen naar de auto komen we langs PORT FREJUS II. Een doosje onder de brugleuning. Niet echt leuk.

Vandaag stond de uitgebreide editie van de Vue trail op het programma. Dit is een trail van 1 multi en 17 traditionals. Onderweg kan je nog twee andere traditionals oppakken. Alle Vue caches liggen op een uitzichtpunt.

Dit is geen ‘doen we even’ trail en eist wel enige voorbereiding. Wij hadden pp 1.5 liter water bij ons. Dat is te weinig. Ik had een korte broek aan. Dat is geen aanrader, tenzij je wel van zelfkastijding houdt. Ook op deze trail doet alles wat groen is je pijn. Goede schoenen is ook een must en wandelstokken geen overbodige luxe. Als eten zou ik geen ‘Chorizo Extra Forte’ meenemen. Je krijgt er nog meer dorst van en het blijft tussen je tanden zitten.

Wij hebben 13 Km afgelegd en in totaal 400 meter naar boven gelopen. Tegen half twaalf hebben we de auto geparkeerd en zijn we gaan lopen. Zoals eerder vermeld liggen de caches op mooie uitzichtpunten. Als je hoogtevrees hebt, moet je iemand meenemen die dat niet heeft, anders kan je de helft van de caches laten liggen.

Wij hebben ze niet allemaal gevonden en/of gedaan. Sommige zijn gewoon moeilijk te vinden. En je kan niet te lang zoeken. Anders ben je nooit voor het donker weer bij de auto. Voor andere moet je weer allerlei capriolen uithalen waar wij Hollanders niet voor zijn gebouwd.

Na een kilometer of negen hadden onze benen het wel gezien en wilden weer naar de auto. Tja, en toen nog nog naar beneden over smalle paadjes met losse stenen. De caches die we daarbij nog tegenkwamen hebben we laten liggen. Gelukkig gleed ik pas uit toen we weer op een breed horizontaal pad liepen. De stenen waren daar overigens niet minder scherp.

Gedurende de rit van de parkeerplaats naar het huis (30 minuten) zijn onze lichamen gaan klagen over de marteling en werkten nergens meer aan mee. Gelukkig gaf een duik in het koele water weer genoeg energie om nog te koken. ‘Een eenvoudige, doch voedzame maaltijd’, zoals de heer Bommel zou zeggen.

De route/trail is echter fantastisch. Ook zonder caches een aanrader. De uitzichten zijn erg mooi. Ik hoop dat ik een indruk kan geven met de foto’s hieronder.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Omdat we morgen een grotere trail met veel hoogteverschil gaan lopen doen we vandaag een korte trail bij Le Muy: дом #1. Deze trail bestaat uit een vijftal traditionals en wordt afgesloten met een multi.

We hebben gekozen voor deze trail omdat er veel leuke logjes bij zijn. Nadat Corrie brood heeft gehaald en we dit gelijk weer hebben opgegeten vertrekken we naar Le Muy. Zoals gewoonlijk is het weer onduidelijk waar je kan/mag parkeren. Er staat een bord met P1 en er is hooguit plek voor twee auto’s als je de weg open wil laten. Nou ja, er staat niemand dus dat kan wel. We zagen dat er nog een P2 is. De weg daar heen is volgens mij niet geschikt voor normale personenwagens. Dat verklaart ook waarom er een uitlaat naast het pad lag.

We hebben onze oranje hesjes in de rugzak zitten. Het is hier jachtseizoen en ik wil niet aangezien worden voor een wild zwijn. Gelukkig knor ik alleen als ik slaap.

De caches zijn inderdaad heel mooi gemaakt. Ze zijn voor een geocacher goed te vinden, maar een ‘normale’ wandelaar zal ze niet opmerken. In de caches zitten aanwijzingen voor de multi. Behalve in de eerste, daar waren ze weg. Daarnaast is de omgeving heel mooi met fantastische vergezichten.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De bonus.

Die was super verstopt. Er zaten twee cijfersloten aan. Ook zonder aanwijzingen uit de eerste cache waren deze snel te openen. In de kist zat weer een munitiekistje. Daar zat een hangslot op. De sleutel lag ergens anders. We konden uit de Franse tekst niet opmaken waar. En google translate gaf al even onduidelijke teksten. We hebben hem dus als niet gevonden moeten loggen.

Terugreis.

Op de terugweg doen we nog even de Casino in Le Muy aan voor de boodschappen. Vanavond even hollandse pot. Aardappelen, sla en een gehaktschijf.

Weer aangekomen bij ons verblijf duiken we gelijk even het zwembad in. Even afkoelen want ondanks de belofte van 24 graden, tikken we weer de 30 graden aan. Het water in het zwembad is nog steeds 24 graden. We hebben niks te klagen, het weer is hier veel beter dan het weer in Nederland.

23 September is een dag dat we nog nooit een geocache hebben gevonden. We proberen alle dagen van het jaar een cache te vinden. We moeten dus op pad. Omdat het weer lekker warm zal worden gaan we vroeg op pad. Ons doel is la chapelle St Auxile. Dat is in een wandeling van ruim vijf kilometer en een stukje omhoog. Vanuit ons vakantiehuisje kunnen we net het dak van de kapel zien. Onderweg komen we l’oratoire de St Auxile tegen. Ondanks de irritante logjes: ‘snel gevonden’, ‘gevonden door onze jongste’ etc.. Konden wij hem maar niet vinden. Hoe frustrerend als je dan ziet dat het logjes zijn van mensen voor wie dit de tweede cache is die ze vinden.

Het pad naar chapelle St Auxile is stijl en heel smal. We besluiten om naar beneden te lopen over de bredere weg. Dat is wel 300 meter verder maar minder stijl en zonder losse stenen. De cache bij de kapel is snel gevonden. De rust werd even verstoord een een motor met een stelletje dat waarschijnlijk op wat privacy had gehoopt. Na een rondje om de kapel reden ze weer naar beneden

Onderweg kwamen we weer langs l’oratoir de St Auxile. En warempel. Ik zag de cache direct. Dat we die de eerste keer niet gevonden hadden is een wonder.

In het dorp is het middeleeuws feest nog aan de gang. Dus we besluiten hier nog even langs te gaan. Het pad naar het dorp leidt ons langs Callas # 3, un lavoir. De vorige keer waren we beide op wandelsandalen en leek het ons niet veilig om de steile klim te maken. Nu met goede schoenen wel. Het was wel even zoeken achter welke steen de cache lag. Ook dit keer wint de aanhouder en kan ik na een succesvolle log weer naar beneden glijden.

In het dorp was het gezellig druk. Er was voor ons geen plaats op de terrasjes. Alles zat vol. Na wat taalprobleempjes hebben we wat eten besteld op het plein. Het was een verassing wat. Iets met ‘pig’ in elk geval. Het was erg lekker en we hadden gelijk onze warme maaltijd gehad. Na het eten hebben we nog even gekeken naar Marymorgan Witch et l’Ordre des Corbeaux. Dat moet je echt in het donker zien. Niet dat de dames lelijk zijn of zo, in tegendeel. Maar een vuurdans is voor het donker. Wie iets van ze wil zien kan dat op youtube vinden.

• 

• 

• 

• 

• 

Vanochtend na de koffie op weg naar het dorp voor een baguette en een paar croissantjes. Dat is heen en weer 1100 meter en 30 meter stijgen. Als ik het hek van de tuin weer open geeft mijn horloge aan dat ik mijn dagelijkse 10 verdiepingen al heb gehad. Dat is mooi meegenomen.

Het is warm hier. Als we het ontbijt ophebben en de pijn van ons verhemelte en tandvlees weer is bijgetrokken duiken we het zwembad in. Daarna even op laten drogen in de zon. Eigenlijk willen we niet weg.

Toch trekken we er op uit. Vandaag gaan we naar Fréjus. Na het vinden van een parkeerplaats, ik ben blij dat Corrie rijdt, lopen we wat door de stad. Van cache naar cache. De eerste die we vinden is cathédrale Saint-Léonce. De cache is niet zo bijzonder, de kathedraal wel. Zeker een bezoekje waard, hoewel hij wel een beetje sober is vergeleken met eerder bezochte kathedralen.

We besluiten naar de Arènes de Fréjus te gaan. Voor dat we daar aankomen nemen we Ville d’Art et d’Histoire#2 La Porte des Gaules nog even mee. Ondertussen is het tijd geworden om te lunchen. We pikken nog net het laatste tafeltje mee in de schaduw bij Le Grand Café de L’Esterel. Leuke en vlotte bediening en een lekkere pizza. Glaasje wijn erbij en wij zijn weer klaar voor de volgende caches.

De Arena gaat pas om 14:00 uur open en we hebben nog een uur. We beginnen met het staartje van de trail CLXX* – Aqva Foroivliensis. Deze trail bestaat uit CLXX (170) caches en is zo’n 30 km (gokje). Wat een pech als je bij nr I bent begonnen en je moet zo eindigen. De trail schijnt over het algemeen heel mooi te zijn. We doen nog snel even Vèire Roco Bruno en CLXVIII – Aqva Foroivliensis. Ook al geen hoogstandjes.
Nr CLXIX kunnen we, net als onze voorgangers, niet vinden.

Onderweg naar huis doen we nog even boodschappen voor de komende dagen in Le Muy. We zien op het dashboard dat het daar 36 graden is. In Callas is het gelukkig een stuk koeler, namelijk 32 graden. En in het zwembad is het helemaal lekker. Het water is nog steeds 25 graden.

• 

• 

• 

Vandaag staat een bezoekje aan de historische stad Tourtour op het programma. Dat gaan we natuurlijk combineren met wat caches.

We besluiten niet de kortste route te nemen maar gaan voor de wat bredere wegen. De navigatie gaat er van uit dat je overal 90 mag. Dat betekent dat de snelste route niet altijd de snelste is. Soms kan/durf je niet harder dan 50 terwijl 90 is toegestaan.

Onderweg komen we als eerste Une Grotte ? tegen. Laat deze liggen. Het is een openbaar toilet! Getver. Wij hebben daar niet gezocht.

Een stukje verderop komen we langs Chapelle St Michel. Die is goed te doen. De kapel zit op slot. We hebben geen idee hoe hij er van binnen uit ziet.

Een eindje verderop ligt La Glacière d’Ampus. Die zou goed te vinden moeten zijn. De hint is: tussen de klimop. Alleen zit er meer tussen de klimop dan alleen de cache. De klimop vecht om wat zonlicht met een bramenstruik. Ik heb al zo’n idee wie er gaat winnen. Na de nodige ‘au’, ‘sh*t’ en diverse ander uitspraken geven we het op.

Vlak voordat we bij Tourtour komen zien we dat we de trail 01 – Marchons ensemble raken. De trail is in totaal 13.5 km lang en nr 55 ligt 300 meter hoger dan nr 1. We parkeren de auto en gaan proberen een aantal op te pakken. We spreken af dat we een uur naar beneden lopen en dan weer terug naar de auto gaan. We doen de nr’s 53 t/m 46 aan. Waarbij opgemerkt moet worden dat we nr 49, net als velen voor ons, niet konden vinden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Na bijna een uur keren we weer om en lopen terug naar de auto. Ongemerkt zijn we 110 meter naar beneden gelopen en die moeten we nu weer naar boven. Dat valt even tegen.

Daarna doorgereden naar Tourtour. Dit is een leuk dorpje. Klein en in mijn ogen niet veel anders dan andere dorpjes die we gezien hebben. Wel een super mooi uitzicht! Hier pakken we nog even twee caches mee: 55 – Marchons ensemble (laatste van de eerder genoemde trail) en Le Vieux Moulin.