Familie Kuipers

 

Gisteren de eerste poging gedaan om Picknick onder water op te pakken. Niks kunnen vinden. Even een collega cacher een berichtje gestuurd. Vanochtend een tweede poging gedaan door Corrie. Zelf moest ik de hapjes van de vorige avond nog even wegfietsen.
Ook ditmaal geen succes.
Later op de dag zijn we met z’n tweetjes, na wat whatsappjes met nog meer tips, nog een keer gegaan. En deze keer zagen we hem gelijk. Hoe vreemd dat we hem de vorige dagen over het hoofd hebben gezien.
De hint is duidelijk, de cache goed zichtbaar.
Maar goed, weer een smiley er bij in Emmeloord.
We geven niet vaak een favorietje voor een Traditional. Maar deze is wel op een leuke plek en ook nog eens leuk verstopt.

Het is weer zo ver. Zaterdag en nog geen 10.000 stappen gedaan. Dan toch maar de wandelschoenen aan en gelijk wat caches uit de buurt meenemen.

De eerste op de route is Picknick onder water. Deze liet zich niet door ons vinden. We hebben maar even een berichtje gestuurd naar een collega cacher. Deze pikken we een volgende keer wel op als we weer stappen moeten doen.

De volgende op de route is Vogel zoekt huis 3. Deze hadden we al een keertje eerder geprobeerd. Dat is blijkbaar al een poosje terug, ik kan namelijk geen eerder bericht vinden met een vermelding. De cache ligt er helaas een beetje verloren bij. Een cache die, zoals deze, met moeite en creativiteit in elkaar is gezet verdient beter.
Met de gevonden tool(s) en een meegebrachte versie hadden we geen resultaat. Het dak van de behuizing lag los en ook het binnenwerk liet niets zien.
Het is met wat gok en gis werk gelukt de cache open te krijgen. In het doosje zat geen logrolletje (geen idee waar de vorige cachers op hebben geschreven). We hebben een stukje karton met onze naam achtergelaten.

Eerste paasdag zijn dochter, schoonzoon en de beide kleinkinderen bij ons  voor de lunch. Na de lunch besluiten we om even een frisse neus te halen. Dit is mooi te combineren met de multi Kabouterpad in Ens. De kleinkinderen zijn super enthousiast en rennen van waypoint naar waypoint. De vragen zijn wat te moeilijk voor de hele kleintjes, maar samen komen we er wel uit. Na even wat onduidelijkheid na het laatste waypoint was de cache ook snel gevonden en gelogd.

Het is een gevaarlijke tocht. De route is niet alleen populair bij geocachers, maar ook bij hondenbezitters. Geldt voor geocachers dat ze niets achterlaten, trekken hondenbezitters zich niets aan van de plicht om de uitwerpselen van hun hond op te ruimen. Dat wordt thuis dus de schoenen schoon maken.

Halverwege kom je langs Rondje Ens Plankenpad. Team Prins had deze nog niet. Wij wel, maar wij wisten niet meer waar hij lag. Na enig zoeken werd hij toch gevonden en konden we het kabouterpad vervolgen.

Plintboiler? Ja, inderdaad plintboiler. Onze keuken wordt binnenkort vervangen door een nieuwe. Er moeten nog wat extra dingen aangeschaft worden, waaronder een boiler. Om wat ruimte in de kastjes te krijgen gaan we onze 10 liter boiler vervangen door een 5 liter plintboiler. En bij de Formido hebben ze er een. Er zit een Formido in Urk. En er liggen ook nog een paar geocaches die we nog niet hebben. Op naar Urk!

Zoals gewoonlijk stel ik dan voor om op fiets te gaan. En zoals zeker niet gewoonlijk gaat Corrie akkoord! De caches in een straal van 25 km rond ons huis staan altijd al standaard in de gps. We kunnen dus zo op weg. Buiten het dorp blijkt dat windkracht 5 best wel veel is. Corrie durft de e-bike niet op volle ondersteuning te zetten. Hij heeft nog maar 20% accu lading.

We fietsen naar Tollebekeek om Tollebeker Bos I op te pakken. De vorige keer konden we hem niet vinden. Nu hebben we hem zo te pakken. Als we Tollebeek weer verlaten voor het laatste stuk naar Urk hebben we de volle wind weer van voren!

Na ons bezoekje aan de Formido (ik ben altijd een voorstander van lokale aankopen, maar in dit geval is het prijsverschil van 50 euro te veel, dus bestellen we hem via internet) fietsen we naar de vuurtoren om de vragen van de earthcache Vuurtoren Urk & Ommelebommelestien te beantwoorden en bijbehorende foto te maken.

En als lunch een lekker bakje kibbeling bij Baarssen. Ondanks de drukte snel geholpen en lekker gegeten!

Vervolgens kunnen we Oud Urk (5) Vissersmonument niet vinden. Oud Urk Cache (4) Wonderbare visvangst en Oud Urk Cache (3) Orck wel. De laatste is wel even zoeken wat de code van het cijferslot is. Uiteindelijk hebben we wel de goede code gevonden. coin hotel urk hebben we overgeslagen. We zijn er wel even langs gefietst maar ik ga niet in iemands voortuin tussen de planten zoeken.

Helaas was op weg naar huis de wind gedraaid en hadden we meer zijwind dan rugwind. Maar ach, met 25 km per uur (daarboven valt de ondersteuning van de e-bike uit) waren we weer snel thuis.

Er zit een barst in een van de koplampen. Het is niet zeker dat hij daar mee door de APK komt. Dus toch maar laten vervangen. Bij James Auto Service in Mijdrecht was het een stuk goedkoper dan bij onze eigen garage en van onze schoondochter weten we dat de service daar goed is. Dan maar een stukje rijden. Maar eerst naar de tandarts voor de halfjaarlijkse controle. Gelukkig bij ons allebei alleen maar tandsteen.

Met een schoon gebit op weg naar de garage. De koplampunit was in een half uurtje keurig vervangen. Lekker bakkie koffie en kijken naar auto’s die we niet nodig hebben.

De route De Westeinderplassen in het rond staat op de planning. Dit maal heb ik de GPSen goed gecontroleerd. Beide GPSen bevatten kaarten en caches. Daar zal het niet aan liggen.

De aangegeven parkeerplaats is niet bruikbaar. Je moet hier met een blauwe kaart parkeren en dat mag dan nog maar voor 2 uur. In theorie kan je ze alle dertig oppakken in twee uur. Moet je wel doorfietsen en alles in een keer vinden. We zoeken dus een plekje in een woonwijk bij nr 30.

De route valt tegen. Het is ontzettend druk. Zowel op de weg als in de lucht. Elke minuut komt er wel een vliegtuig laag overvliegen.

Je moet vaak een drukke weg oversteken. We hadden wat meer natuur verwacht. Je kan zo nu en dan de Westeinderplas wel zien. Helaas moet je je op het voorbijrazende verkeer concentreren. Sommige stukken is het onverantwoord om naast elkaar te fietsen. Dat maakt het niet gezelliger.

De caches zelf zijn goed verzorgt maar liggen vaak op plaatsen die niet leuk zijn om te zoeken. Dat zorgt er dan weer voor dat je een aantal laat liggen.

We hebben ook nog wat losse caches opgepakt. Geen van deze verdient hier een extra vermelding. Misschien Verdriet is drie sokken. Niet voor de locatie, maar wel voor de grappige container. Maar ook voor deze zou ik niet omrijden.

Het dagje cachen sluiten we ook ditmaal weer af met een frietje. De meeste sterren in google maps stonden bij Family Aalsmeer. Wat mij betreft is dat terecht. De frietjes waren bijzonder lekker en de hamburgers zijn ook een aanrader.

 

Nadat we lekker uitgeslapen hebben is het tijd om te gaan sporten. Ik fiets mijn vaste rondje en Corrie loopt haar nieuwe hardloopschoenen in. Nog even de laatste pondjes wegtrainen voor de zomer.

Eenmaal weer fris en fruitig besluiten we om de ontbrekende stappen nog even met een Multi weg te werken De keuze valt op Waterstromen door het Kuinderbos. Lekker dicht bij huis. Nadat we de auto hebben geparkeerd op de aangegeven plek lopen we naar WP1. Dat is een flink stuk wandelen langs de weg. Dat is wel een beetje zonde als je zo’n mooi bos ter beschikking hebt.

De vragen bij de WP’s zijn niet allemaal even gemakkelijk. Gelukkig liggen de verschillende waypoints die je bij een vraag krijgt niet zo ver van elkaar. Dus maak je niet te druk om de antwoorden. Sterker nog, als je de beschrijving goed doorleest hoef je niet te wandelen maar kan je de cache zo oppakken.

Dat laatste zou ik overigens niet aanraden. Ondanks dat het Kuinderbos vlak bij is, wandelen we er eigenlijk nooit. Het bos is ondertussen erg mooi geworden. Veel vennetjes en open stukken.

Na een wandeling van totaal 7,5 km zijn we weer terug bij de auto. Nog een cache zit er niet in. Het fietsen/hardlopen zit wel in de benen.

Gisteren zijn we aangekomen in Ede-Wageningen. We hebben een heerlijke dag gegeocached en hebben de nacht doorgebracht in het Fletcher hotel. We hebben heerlijk geslapen en een heerlijk ontbijt gehad.

Het wolkendek belooft niet veel goeds. Toch trekken we de (nog droge) schoenen aan en besluiten we de serie Nichoir le Mysterie te gaan fietsen.
Het eerste stuk is lastig op de fiets te doen. De grond is drassig en eigenlijk op een normale fiets niet te doen. De caches zijn echter zo leuk dat we besluiten door te gaan tot de laatste.

In de loop van het traject wordt de omgeving mooier en valt het beter te doen op de fiets. Dit in tegenstelling tot het weer, dat steeds slechter wordt. Al vrij snel houdt het op met zachtjes regenen en valt het met bakken uit de lucht. We schuilen even in een fietsenstalling.
Op twee na hebben we alles snel op kunnen lossen. #8 hebben we verkeerd over genomen en #14 kwamen we niet uit. Zoals gewoonlijk maken we ons niet druk om de bonus.

Terug bij de auto heeft Corrie geen gevoel meer in haar handen van de kou. Ik heb natte sokken en dus heel koude voeten. Snel de auto in en naar huis. Het waren twee geweldige dagen.