Familie Kuipers

In de buurt van Bordeaux, bij Montussan, ligt een korte wandel-trail. Deze is ongeveer 12 km lang en bevat 13 geocaches. Ook deze trail is door Calimero33 gelegd. We weten dus wat ons te wachten staat.

Parkeren is geen probleem. Wel op de aangegeven parkeerplaats, maar vlak bij nr 13 is een mooie grote parkeerplek waar je met een beetje geluk je auto in de schaduw kan parkeren.

Op weg naar Lo Camin – 01 – Les Vignes. Deze was snel gevonden. Het bleek dus al dat we ditmaal niet alleen naar de zwarte buisjes moesten zoeken.

De temperatuur steeg al snel weer ver boven de 30 graden. De standaard verstopmethode is ver van het pad tussen de bramen.  Al vrij snel hadden we het wel gehad met al die stekels. Bovendien werd het te warm om nog goed na te kunnen denken.

We besloten dus om alleen de gemakkelijke caches te pakken en niet te veel tijd te besteden aan zoeken. We zijn zo op een score van 7 van 13 gekomen.

Toch is deze trail een echte aanrader. Mooie en vooral rustige omgeving. De route is duidelijk aangegeven. Probeer ook niet een shortcut te zoeken tussen de caches. Het resultaat zal zijn dat je veel verder loopt.

Vandaag zijn we naar Bordeaux gegaan. Er waren verschillende opties om naar deze stad te gaan:

• Met de auto, parkeren in de stad
• Met de auto met fietsen achterop en parkeren buiten de stad. Bordeaux is een fietsvriendelijke stad.
• Met de auto, P+R en dan met de tram de stad in.
• Met de trein vanuit St. Emilion

We gaan voor de tram variant. De parkeerplaats is vlot gevonden. Parkeren is gratis, uitrijden doe je met een gebruikt tram kaartje.

Het bemachtigen van zo’n tram kaartje is nog een hele klus. Gelukkig worden we geholpen door een jongen man en gaan we met twee dag-kaartjes de stad in.

Bordeaux is een mooie stad. Om een of andere reden vind ik het altijd bijzonder leuk om oude kerken te bezichtigen. Daar zijn er hier in Frankrijk genoeg van.  Als eerste bezoeken we de Basilique Saint-Michel. Weer een indrukwekkende kerk.

Vervolgens gaan we de stad in. Op zoek naar een Tourist Information center. Dat is best wel een stukje lopen. Onderweg daarheen lopen we langs Le mirror d’eau. Een ondiepe vijver waar je met je blote voeten doorheen kan lopen. Erg grappig om te zien. En er wordt met dit warme weer dan ook veel gebruik van gemaakt. Corrie probeert hier nog een cache te vinden, maar die is door dranghekken onbereikbaar.

Vlak bij het Tourist Information Center ligt het Place des Quinconces, met aan een van de uiteinden de indrukwekkende beeldenpartij Monument aux Girondins. Vlak bij ligt onder een bankje een de cache Place des Quinconces. Deze is zichtbaar vanaf een paar meter en er zitten mensen op. Toch maar even vriendelijk gevraagd of wij even onder de bank mogen graaien.

Nadat we een (gratis!) kaart van de stad hebben bemachtigd gaan we even lunchen om daarna onze weg door de stad te vervolgen.

Naast Place de Gambetta staat weer een bankje, met op dezelfde wjize de cache Place Gambetta – Porte Dijeaux. Dit bankje is niet bezet, dus ook deze kan snel gelogd worden.

Als snel zijn we bij de langste winkelstraat van Europa. Het is inderdaad een heel eind met winkels. Corrie kan hier eindelijk ook haar lang gezochte broek vinden. Verder is het eigenlijk niet zo bijzonder. Het is voornamelijk druk. Aan het einde van de winkelstraat gekomen zien we dat er vlak bij het plein nog een cache (Place de la Victoire) ligt verstopt. We besluiten na deze terug te gaan naar een halte. Onderweg liggen nog wel wat caches, maar de buurt waar we doorheen lopen nodigt niet uit om stil te blijven staan.

In een overvolle tram gaan we weer naar de auto. In de auto is het 47 graden. Nog snel wat boodschapjes gedaan en aangekomen op de camping het zwembad in. Ik hoef niet naar mijn kerk te fietsen. In Boreaux zijn Ingress portals genoeg.

Het zou vandaag onder de 30 graden blijven. We besluiten om nog een stuk van de DTC trail te fietsen. Ons oog valt op de N sectie. Deze is volgens de beschrijving helemaal op de fiets te doen en niet zo heel lang. In totaal 225 meter klimmen en natuurlijk ook dalen.

Na  het ontbijt de fietsen op de auto en op weg naar Baurech. Het was even zoek naar een parkeerplek. Bij de kerk stond iets aangeplakt wat we niet begrepen. Dus iets verder gezocht en een mooie ruime parkeerplek gevonden.

De N track was de mooiste qua omgeving die we tot nu toe hebben gefietst. Hij is overigens niet helemaal op de fiets te doen. Sommige stukken zijn zo smal/steil dat je ze moet lopen. Onder weg van/naar de auto nog wat meegepakt van de M-sectie.

’s Avonds weer lekker gegeten in het restaurant. Uienringen met kip, Kippevleugeltjes met een heerlijke maiskolf en als toetje taart met noten en Corrie had een chocolade cakeje. Daarna nog genoten van de muziekquiz. Ik heb zowaar één punt gescoord door U-2 goed te raden. Het koelde lekker af. We zijn ook heerlijk gaan slapen tussen de schone lakens.

Het zou vandaag niet zo warm worden en bewolkt. Ideaal weer dus voor nog een DTC-trail.

Wijzer geworden door gisteren, dichte schoenen aan en een lange broek.

We hebben gekozen voor DTC-V. 103 caches over een lengte van iets meer dan 25 km. De meeste kilometers gaan over onverharde paden en over gras tussen de wijnranken door. Wel erg mooi.

De caches zijn over het algemeen niet gemakkelijk. Wij vroegen ons al af waarom zo’n trail zo weinig gedaan wordt. Ik begrijp de bedoeling van de CO ook niet. Waarom zou je op zo’n trail, in een stuk bos waar nooit iemand komt, een cache 15 meter van het pad leggen met als hint ‘stronk’. Je gps draait alle kanten op onder het bladerdek.

De gemiddelde snelheid ligt ook niet hoog als je steeds moet klimmen of door gras moet fietsen. Na ongeveer 60 stuks (15 no finds) zijn we weer terug gegaan naar de auto.

Op de camping aangekomen hebben we in het restaurant gegeten. Begeleid door een veel te hard spelende jazz-band hebben we ons menu du jour genuttigd.

’s Nachts nog even nagenieten met kramp in kuiten en bovenbeen.

Op het programma van vandaag staan de DTC-A, DTC-B en eventueel de DTC-C trail.

Nou, vergeet het maar. We hebben met veel pijn en moeite de A en B kunnen doen. Mocht je ooit deze trail willen doen, en hij is zeker de moeite waard, kijk dan eerst even hier. En kijk ook even op alle nr’s 1 van elke trail.

Houd bij elke trail rekening met het volgende:

• Kijk goed op de eerste pagina of de hele trail te doen is op de fiets. Soms moet je stukken lopen.
• Als je gaat fietsen, zorg voor een ATB-achtige fiets.
• Ze zijn niet allemaal even gemakkelijk verstopt. Het is geen ‘rondje veenendaal’. Maak dus een keuze tussen doorzoeken of doorfietsen. Wij zijn voor het laatste gegaan.
• Lange broek, wandelschoenen en iets met lange mouwen is een aanrader. Alles wat hier groeit heeft stekels. Wij kwamen onder de schrammen terug.
• Als je niet goed Frans spreekt, neem een woordenboekje mee, weet wat een trou, fouche, pied, souche betekent.

De omgeving is prachtig. De caches zijn goed onderhouden. De bonus informatie wordt meerdere keren gegeven, dus als je een keer wat mist komt ie nog een keer voorbij.

Ik ga ze niet allemaal opnoemen. Via de link hierboven kan je voldoende informatie krijgen.

Na afloop even bij de McDonalds gegeten. Kan ik even mijn telefoon updaten met de gratis wifi.  Gelijk even een frans woordenboek gedownload. Op de camping kan alleen Corrie op de wifi. Je mag maar twee toestellen aanmelden, en de laptop moest natuurlijk ook.

Vlak bij de camping ligt Saint Emilion. Een middeleeuws dorp. In eerste instantie zijn we met de auto gegaan. Parkeren is een crime en duur. Je moet ook nog om de twee uur parkeergeld bijvullen.

Dus maar weer even naar de camping teruggereden en de 3.8 km op de fiets afgelegd. 3.8 km  is natuurlijk niks, alleen ligt Saint Emilion 70 meter hoger dan de camping. Dat is wel even anders dan het vals plat in de polder.

Zoals overal in Frankrijk is alles afgestemd op de auto. Verwacht dan ook geen plek om je fiets te stallen. Zoek een vrij plekje bij een hek en zet je fiets maar neer.

De stad deed ons denken aan Carcasonne. Alleen wat minder commercieel. Wat je in Carcasonne aan souvernierwinkels hebt, heb je hier aan wijn winkels. En ze letten niet echt op de prijs. In Nederland vind je zelden een fles van EUR 140 in een supermarkt. Hier dus wel.

Nadat we door de stad gelopen hadden kwamen we er tijdens de lunch achter dat er een multi was. Ondanks de hitte hebben we deze (Emilion) gelopen. De vragen zijn goed te doen. De hints zijn wat onduidelijk naar het Engels vertaald. Vooral de aanwijzingen aan het eind zijn verwarrend. Je snapt het pas als je de cache hebt gevonden. Aan te raden is om deze eerst te doen, voordat je de stad gaat verkennen. Anders zie je alles twee keer.

De hele nacht wakker gelegen. Het bed is knetterhard. Gelukkig hadden we ons luchtbed mee. Dat ligt nu op het bed. Een stuk comfortabeler!

Opstaan en op tijd voor ons eerste ontbijtje in het restaurant.

Vandaag gaan we even het terrein inspecteren voor de DTC tour. We hebben geen idee hoe heuvelachtig het is. Het zou best wel een zo kunnen zijn dat het met de fiets niet te doen is.

Het centrum van de DTC trails is Créon. Leuk stadje. Het valt mee qua heuvels, dus kunnen we met een gerust hart beginnen aan de 1001 caches.

In Créon zelf liggen ook nog een paar caches. Vlak bij de parkeerplaats ligt  LE SUPER DTC. Dit zou een eer betoon moeten zijn aan de legger van de DTC trails. Het is een cache in een bushokje. Wij konden hem niet vinden.

Niet ver van deze ligt  DTC – Le Trail aux 1001 caches. Deze was niet zo moeilijk en was ook snel gelogd. De hint is overduidelijk. Geen bijzondere locatie.

Even doorlopen en je komt bij Ici c’est Caliméro33. Hij ligt bij een drukke rotonde. Met uitzicht op de McDonalds.

Nu we er toch zijn 🙂 Lopen we via aan omweggetje terug naar Créon. Onderweg pakken we DTC CREON nog even op. Volgens vorige logjes ligt hij op privé terrein. Dat zou ons niks verbazen. Maar wij zijn maar ‘Hollanders’ die geen Frans kunnen lezen.

Eenmaal weer in het dorp nog even langs LE SUPER DTC gelopen. Deze was wel heel vaag. Met de hint konden we ook niks. Tussen de geparkeerde auto’s lopen zoeken. Laat maar.

Onderweg naar de auto nog even bij een Crèpes restaurant wat gedronken. Het was te vroeg voor Crèpes. Vreemd, want terwijl we daar zaten werden de tafels gedekt. Rare jongens die Fransen.

’s Avonds de gas-bbq maar even aan gedaan en lekker gegeten.