Familie Kuipers

Tom en Kirsten hadden vandaag een ‘relatiedag’ op het werk. Altijd leuk om te zien hoe je kinderen de werkdagen doorbrengen. Dit jaar was het  goed geregeld. Leuke demonstraties en een heerlijke lunch. Mogen schieten in de sim met de nieuwe geweren. Als ik de vijand had kunnen zien was het vast nog leuker geweest. Toch weer het hoogtepunt van zo’n dag.

Op de terugweg Kirsten nog wat caches getoond die wij al gevonden hadden en nog wat opgepikt die we zelf ook nog niet hadden gevonden. De kwaliteit van deze nieuwe caches was zoals gebruikelijk weer bagger.

Als eerste Met stip op de kaart: Garderen. Een plekje bij een benzinepomp. Maar ach, dat kan natuurlijk altijd bij zo’n stip op de kaart cache. Hier was in elk geval wat aandacht aan besteed. Een beetje  hengelen met de autosleutels, en daar was ie dan. Neem dus wel iets van ijzer mee. Misschien is een magneetje ook goed.

Daarna Buurtschappen Ermelo #5 Houtdorp. Ook door onze nieuwbakken cacher snel gevonden. Niet zo verwonderlijk. Onze voorgangers hebben niet de moeite genomen hem fatsoenlijk terug te plaatsen.

Over de dijk naar huis. En daar kwamen we langs Met het OFZE-team het jaar rond #27. Deze OFZE cache was snel gevonden. Goed verzorgt maar niet genoeg voor een favoriet.

Ten slotte vlak bij huis de klamp. Omdat deze er toch ligt. En we blijven maar tegen Kirsten zeggen: ‘Er zijn echt ook wel leuke caches!’

 

In de lunch lopen we altijd een rondje. Het is in Hooglanderveen rustig wat betreft nieuwe caches. Heel wat anders dan in Emmeloord. Daar leggen ze ze volgens mij machinaal. Een nieuwe cache kunnen we niet laten liggen.

Gisteren was Peter, een vriend, collega en medecacher vrij, dus heb ik gewacht tot vandaag om hem op te pakken. Op een letterlijke steenworp afstand van ons kantoor ligt I love Geocaching in Hooglanderveen. Helaas kan ik hem vanaf mijn huidige werkplek net niet zien. Terug van de pizza-boer hebben we deze opgepakt.

Op een bekende wijze verstopt. Er was al iemand aan het zoeken. Ze had hem wel gezien maar was te klein om er bij te kunnen. Wij hebben wel lange mensen in ons team, dus hij was snel gepakt en gelogged. Helaas heb ik zelf tijdens dit hele proces een telefoongesprek gevoerd. Anderen hebben het dus voor mij opgeknapt. Ik lijk soms wel een manager 🙂

Bijna een favoriet voor deze cache.

Tsja……

Vandaag weer een cache in Emmeloord. Het is iemand toch gelukt een plekje te vinden meer dan 160 meter van al die andere caches in Emmeloord. Corrie maar even een berichtje gestuurd en die is gelijk gaan zoeken. TTF.

De cache heet Muizenfeestje.

Slecht ingemeten, matig verstopt. Kortom, tegenwoordig een gemiddelde cache.  Geen foto’s. Waarom zou ik.

Vandaag op stap geweest met zoon en schoondochter. Kirsten, onze schoondochter, had al eerder interesse getoond in geocaching. Vandaag moest het er dan maar van komen. In de auto een account aangemaakt.

Thuis aangekomen eerst maar even snel boodschappen gedaan en de BBQ aangestoken. Daarna Kirsten even ingewijd in het geocachen. Gelukkig hadden wij ook nog een paar in de buurt liggen.

Tom, onze zoon, en ik hebben ons ondertussen vermaakt met Ingress. De eerste cache die Corrie en Kirsten gingen doen  was Mozaïken, hier waren we al eens eerder geweest met alleen smartphones. Toen konden we dus niets vinden. Nu met de GPS wel. Leuk verstopt. Favorietje!

Daarna zijn we naar vogel zoekt  huis gereden. De cache was op zich snel gevonden. Ook het openen was voor mij niet  moeilijk. Dit soort sloten laat zich snel openen. Leuk gedaan, ook voor deze cache een favoriet.

Vlug weer naar huis. Ondanks het zonnetje was het toch erg koud.

Vanavond komen mijn zus met mijn zwager op bezoek. Ze zijn hier in Emmeloord voor een weekje. Normaal doen we een spelletje. Omdat zij ook fanatieke geocachers zijn besluiten we maar een paar caches op te pakken.

Zelf hebben we bijna alles al in de omgeving. Je wilt natuurlijk ook geen rapertje doen, dus dat wordt zoeken. Ons oog valt op Ingmarson’s Fourth. Een zo op het oog leuke multi.

Nadat de auto op z’n plek staat, op naar het eerste en enige waypoint. Daar aangekomen is de aanwijzing snel gevonden. Even de opdracht uitgevoerd en al snel krijgen we een nieuwe uitgebreide aanwijzing. Deze bevat 2 waypoints van de cache, ongeveer 40 meter uit elkaar. Ga voor de laatste!

We hebben ons lens gezocht. En als je dan ziet hoe groot en opvallend de cache is kan je je niet voorstellen dat we hem niet gelijk gezien hebben. Alle attributen snel gevonden en de uitvoering was appeltje eitje. Wel heel mooi gedaan. Er is goed nagedacht over de uitvoering.

Een favorietje is wel op z’n plek.

Vervolgens onderweg naar  huis nog even langs Doorzetter. De vorige keer konden we deze niet vinden. Nu met z’n vieren gezocht en weer niet vinden. Eigenlijk hadden we het al opgegeven toen ik hem zag. Nu geloof ik de logjes ‘snel gevonden’ en ‘we zagen de cache direct’ wel. Wat een blunder.

Maar dan. De logrol uit de houder halen is een hele klus. Het was best wel fris, dus met z’n vieren in de auto. Binnen no time de ramen beslagen. Toch liet een voorbij rijdende politieauto het maar voor wat het was. Eenmaal de logrol er uit en beschreven moest ie natuurlijk ook weer terug. Dat heeft net zo lang geduurd als het er uit halen. Maar, uiteindelijk gelukt!

Ook over deze cache is weer goed nagedacht. Weer een favorietje.

We sluiten de avond af met een spelletje Fase 10 Master. Dat heb ik natuurlijk gewonnen. 🙂

Zoon en schoondochter hadden zelfgemaakte lasagne staan. Corrie is een liefhebber, ik niet. Toch maar even ophalen.

Onderweg lagen er nog drie caches. Laten we deze dan toch maar even meenemen. Dat zijn:

• eindelijk weer cachen
• wijnproblemen
• De vreemde natuur

Tsja, wat zal ik er van zeggen. Niks dus.

Misschien moet Groundspeak toch maar een regel bedenken waarbij je meer dan twee caches gevonden hebt voor je er een mag leggen………

Vorige week kwam hij weer online. De Tulpenroute. Dit keer een drietal multies en een bonus. Dat zal ze leren! De moderne geocacher doet niet aan multies en zeker niet als ze langer zijn dan 1000 meter. Nou heren en dames cachers, wij hebben vandaag 153Km afgelegd voor 4 caches!

Jammer dat de tulpen nog niet uitbundig in bloei staan. Dat kon blijkbaar niemand wat schelen. De Tulpenroute gaat tegen de ‘normale’ tulpenroute in. Ik heb het gevoel dat we de helft van de route met twee wielen in de berm hebben gereden door de vele tegenliggers.

De eerste cache. Tulpenroute 1. Gelijk bij de start al problemen. Wat voor soort bomen staat hier? Nog steeds geen idee. De gok die namen was niet de goede, maar 50 meter verderop vonden we de aanwijzing.

Daarna ging het goed. Hier en daar nog een rekenfoutje of verkeerde aanname. Toch hebben we zonder noemenswaardige problemen de cache gevonden. Dit was een hele leuke overigens. By the way. Ik weet nu waar die 9v batterij voor is. Wij zijn dus aan de tweede begonnen zonder bonusinformatie.

Nr 2. Tulpenroute 2. Deze was nog maar één keer gevonden. Vreemd. Ik kan me niet voorstellen dat een hoop mensen de eerste en derde doen en de tweede laten liggen. Volgens mij meldt niet iedereen zijn ‘didn’t find’. Ook hier waren weer leuke en afwisselende waypoints. De cache is snel gevonden. Hij ligt wel in het zicht! Tussendoor nog even the happy cacher opgepakt. Leuk gedaan, maar kansloos.

Dan de derde, Tulpenroute 3. Bij waypoint 3 ging het mis. We konden de aanwijzing niet vinden. Verderop stond er iets over een gemaal en een naam. Nou zijn er in de buurt waar we waren drie gemalen. Maar geen van deze drie had een bord met de juiste naam. Dan nog maar verder lezen. Daar vonden we een mogelijkheid om toch de cache te vinden. Dat hadden we achteraf ook gelijk thuis kunnen doen. Had een hoop tijd gescheeld.

Dit laatste is wel een manco van deze drie caches. Als je goed leest kan je een hoop waypoints overslaan. Meestal is er maar een van de twee coördinaten waar je wat moet invullen.

Aangekomen op de cacheplaats op zoek. We hadden nog nooit van deze plek gehoord. Toch nog een keertje langs gaan. We konden hem niet vinden. Op weg naar de auto zagen we een ander team de cache loggen. Wat een mazzel.

Samen de bonus gegokt en op weg. Deze is leuk verstopt. Was wel even vreemd omdat we het idee hadden ons op privé terrein te begeven. Daar hou ik niet zo van. Maar dat bleek, bij navraag, niet zo te zijn.

Ik fiets graag stevig door. Corrie vindt fietsen leuk, maar niet te hard. Daarom maar eens kijken naar een elektrische fiets. Iedereen heeft het over Stella in Nunspeet.

Wat een drukte daar. En dat op een doordeweekse dag. Superglad praatje van de verkoper aangehoord en vervolgens een proefrit gemaakt op een fiets met middenmotor en eentje met een motor in het voorwiel.

De keuze was snel gemaakt. De middenmotor.

En dan denk je natuurlijk, wat heeft deze post met geocaching te doen. Tot nu toe nog niets. Maar daar komt ie: Onderweg naar huis hebben we Oosteinde opgepakt. Leuke cache, gemakkelijk te vinden.

Het weer ziet er vandaag goed uit. Corrie voelt zich goed, dus zoeken we wat caches om op te pakken. Vandaag besluiten we een rondje bij Genemuiden te fietsen en gelijk even drie stuks op te pakken in Zwartsluis.

De eerste is gelijk al geen success. De cache SZ1: De Botter laat zich niet vinden. Zoals eerder opgemerkt houden we al niet van stadscaches en zeker niet als de halve buurt je vanuit hun tuin in de gaten houdt. De hint van deze cache slaat trouwens nergens op. Dat hoort gewoon in de tekst thuis.

Vervolgens SZ3: Punter ZS 5.  De tweede liet zich snel vinden. Dus vol goede moed naar SZ2: Arembergersluis. De sluiswachter zag ons al aankomen en was op de hoogte. De nano was snel gevonden. De sluiswachter was verbaasd dat hij zwart was. Zelf had hij de metaalkleurige beter verstopt. Er lagen dus twee nano’s.

Op naar Genemuiden. Even buiten Zwartsluis viel de kracht van de wind behoorlijk tegen. Dat zou nog een zware tocht worden. De eerste (Genemuiden) lag gelijk bij de aanlegplek van de pont. De hint was overduidelijk en de cache was dan ook snel gevonden!

Als we Genemuiden verlaten zijn we al vrij snel bij Het Haventje. Hier even een boterham genuttigd. De cache was snel gevonden en gelogged.

Dan op weg naar Het Zwarte Meer. Vanaf de aangegeven parkeerplaats is het nog zo’n 700 meter over de dijk. Toch maar fietsen door het gras. Kleine versnelling en verstand op nul. Aangekomen bij een hek besluiten we de laatste meters maar te voet af te leggen. Aangekomen bij het ‘object’ kunnen we de cache niet vinden. Gelukkig zien we in de log een bekende staan en we wagen er een telefoontje aan. Op de aangewezen plek ligt helaas geen cache.

Op de terugweg kunnen we ook De Biesvelden niet vinden. We hebben het vermoeden dat deze er ook niet meer ligt. Ik zal beide op de wachtlist zetten.

De volgende op de route is De Prinsensluis. Corrie vindt dat dat best over de dijk kan. Dus ploeteren we 1,6Km door het gras. Niet de leukste bezigheid. Ik denk dat die paar kilometer omfietsen minder vermoeiend was geweest. De sluis laat zich gelukkig snel vinden.

Dus op naar Pieper “De Belle”.  Ergens in een uithoek van de Pieper ligt dit kleinood verstopt. Je moet wel een flink stuk heen en weer fietsen om deze op te kunnen pakken.

Onderweg terug kwamen we weer langs GM2: Talking Bench. En deze wordt ook niet gevonden. Zoveel plekken zijn er niet om hem te verstoppen. Maar toch…. Wel een grappig en bruikbaar stukje kunst. Wel een juiste plek om een cache neer te leggen.

De harde wind en gebrek aan conditie doet ons besluiten weer  terug naar de auto te fietsen. Dit keer met de wind in de rug terug naar Genemuiden. Net buiten Genemuiden ligt Hasselterdijk: “Zicht op Zwartsluis”. Achteraf hadden we dat beter niet kunnen doen. Met de tong op de trappers weer terug naar de Pont. Daarbij over GM1 de SAS gefietst zonder deze te zien. Jammer, gemiste kans.

Totaal 31Km gefietst.

Eindelijk is het weer zo ver. We zijn weer fit genoeg om de fietsen weer uit de schuur te halen en het geocachen weer op te pakken.

Tot nu toe is de score van 2015 welgeteld één cache. Vandaag komt daar dus verandering in. Omdat we al maanden niet gefietst en gewandeld hebben zoeken we het dicht bij huis.

We besluiten een aantal caches op te pakken in de buurt van Goënga. Geen idee trouwens hoe je dit uitspreekt.  Gelijk de eerste parkeerplaats opgereden en de fietsen van de drager gehaald.

In totaal 20 caches gevonden. Ik ga ze hier niet allemaal opnoemen. Over het algemeen zijn het geen juweeltjes. Er was er maar één waar echt aandacht aan besteed was. Dat was In kilo foar Fennatiek . Ook dit was weliswaar een kokertje, maar in elk geval mooi verstopt met een thema.

Wat mij opviel tijdens het fietsen is dat er in deze omgeving er weinig windmolens (van die hoge witte) staan. Verder zijn de Friesen beduidend minder stug dan verwacht. Iedereen groet vriendelijk.

Op weg naar huis de 20 nog even vol gemaakt. De laatste twee liggen dicht bij huis. Daar wil ik nog wel wat over zeggen. Het gaat om wellewaart 1 en wellewaart 2. Ik noem dit ‘caches leggen omdat het kan’. De caches schreeuwen uit: ‘rip mij, rip rij!’. Ze zijn nauwelijks ongezien te pakken, te loggen en weer te verstoppen. Het is hier in de weekenden, en in de zomer ook in de avonden, verschrikkelijk druk.