We moeten er op tijd uit. Benno komt. Benno maakt het zwembad schoon. Hij geeft gelijk instructies hoe we om moeten gaan met het afdekken van het zwembad. Dat zijn tegenstrijdige instructies dan we hadden. We gaan er maar van uit dat hij gelijk heeft.
Daarna het dorp in om broodjes te halen. De bakkerij was vorig jaar dicht in verband met een verbouwing. De winkel ziet er weer fris en modern uit. Net als de verkoopster. Die is ook 30 jaar jonger. We slaan croissantjes en ‘pain chocolat’ in en gaan op weg om de trail Saint Blaise 01 te doen. Zoals overal hier is het parkeren totaal onduidelijk. We parkeren bij SOURCE DE FIGANIERES, die we ook dit jaar niet kunnen vinden. Vervolgens lopen we naar de eerste cache. (Zo’n 1500 meter).
De eerste is goed te vinden, de tweede kost al wat meer moeite en de derde kunnen we niet vinden. Corrie zit er ff helemaal doorheen. De croissantjes vallen niet goed, ze heeft vreselijke spierpijn en de bijna 200 meter die we omhoog zijn gelopen eist in deze hitte zijn tol. We besluiten om maar weer terug naar de auto te lopen. Gelukkig vinden we op het laatste moment een binnendoor paadje.
We gaan boodschappen doen bij de Carrefour in Draguignan. We gooien de kar vol met water en andere lekkere etenswaren. Thuis gekomen duiken we gelijk het zwembad in. Heerlijk.
En zoals gewoonlijk, een lichte maaltijd, even wat tv kijken op de laptop, spelletje en slapen.
Opstaan en ontbijten met stokbrood van gisteren. Hoe doen die Fransen dat toch? Je moet echt een verse halen. Maar ja, op maandag is de bakker niet open. Ik lees op internet dat ze ’s ochtends ook wel stukjes stokbrood in een grote mok ‘cafe au lait’ dompelen. Heb ik geprobeerd. Dan maar een beschuitje.
We gaan naar Callain. Onderweg willen we wat caches oppikken. Dat gaat dus niet. Bochtige wegjes en nergens een plek om je auto neer te zetten. Vlak voor Callain vinden we een plekje voor de auto. We kunnen zo een stukje van de Aqva Foroivliensis trail doen. We doen een stuk of vijf caches aan en kunnen er twee vinden: L – Aqva Foroivliensis en LI – Aqva Foroivliensis. Daarna wil Corrie graag binnendoor naar Callain. Heerlijke hellinkjes, bochten met spiegels omdat je anders echt niet kan zien of er tegenliggers aankomen.
Callain
Eenmaal geparkeerd wil ik gelijk naar boven het dorp in. Dat was nou net niet de bedoeling. Veel te warm. We rijden via een omweg weer terug, halen het dek van het zwembad (het water ondertussen 24 graden) en nemen een duik.
Op zondag is er een leuke markt in Le Muy. We hebben gisteren bewust geen groente gekocht. Dat gaan we vandaag op de markt doen. Het is druk op de markt. Veel nederlanders, dus je moet ook nog oppassen wat je zegt.
Ondertussen kopen we nog even een boodschappen tas. Zo hoeven we niet steeds plastic tasjes te gebruiken. De tas bevat een plaatje van Corrie’s favoriete diertje. De Gekko.
Gekko!
Onderweg naar het huisje doen we nog een poging om CHAPELLE ROMANE SAINT-PONS te vinden. Helaas dat ging niet met de telefoon.
Vanmiddag doen we helemaal niks. Even wat lezen en ronddobberen in het zwembad. De avond valt hier vroeg. Zo rond 20:00 uur is het donker.
Vroeg op. 06:00. Ontbijt: Automaat koffie (EUR 1.30) en krentenbollen van gisteren. Het is lekker rustig op de weg. Cruise-Control op 130 en lekker achterover in de stoel. Na twee uur snel even wisselen en twee uur verder even tanken, nu wel duur, plassen en weer door.
Om half twaalf staan we in de winkel in Le Muy. Genoeg wijn en nog wat nuttige etenswaren ingeslagen en op weg naar ons verblijf. Het water van het zwembad is 21 graden. Toch dobberen we nog wat rond in onze speeltjes. Heerlijk.
’s Avonds werken we wat pannenkoeken naar binnen met spek en kaas. Heerlijk. We breken de wijn aan en doen nog een spelletje Qwixx. Op tijd naar bed. Het was een lange dag.
Gisteravond hebben we de auto al gepakt. Fijn zo’n grote auto. Alles past gewoon in de kofferbak. Proviand mee voor onderweg en rijden maar. We hebben een Ibis Budget Hotel gereserveerd in Chalon-Sur-Saone.
De reis verloopt spoedig. De Opel zoeft over de weg en die 60 extra pk’s zijn erg aangenaam. En nog zuinig ook. 4.6 l/100km. We tanken even in Luxemburg. Ook lekker. Daarna worden we door Waze van de snelweg afgestuurd en kunnen we nog wat caches oppakken. Dat valt even tegen. We kunnen alleen Train or what? vinden. En dat was niet zo moeilijk. Hij lag open en bloot op de grond. Blijkbaar vrijgekomen tijdens werkzaamheden. Hij stond al op maintenance. Die zal binnenkort wel worden gearchiveerd.
Aangekomen bij het hotel gaan we eerst naar onze kamer. Tja, budget is een keuze. We gaan maar de stad even in, als we te lang in de kamer blijven is alle zuurstof op.
Chaun-Sur-Saone is wat mij betreft een echte Franse stad. Rommelig en onduidelijk waar nu het centrum is. De binnenstad ligt vol caches. Bijna allemaal hebben ze een respectabele lijst van ‘Not Founds’ op hun naam staan. Wij kunnen ze ook niet vinden. Gelukkig kunnen we op weg naar de auto Le palais de justice nog wel vinden. Dat zijn er toch mooi twee vandaag.
We parkeren de auto weer bij het hotel en lopen naar de Buffalow Grill. Dat is nou wat je noemt een snelle hap. De salade werd zonder vragen weer van tafel gehaald en terwijl ik nog met mijn vork een halve hamburger naar binnen werkte kwam de serveerster langs met de vraag: ‘Are you Finished?’ Al met al toch wel lekker gegeten.
Terug in het hotel om negen uur gaan slapen. De kamer was klein en verder was er niks te doen. Tot half een. Brandalarm! En wat doe je dan. Je staat op, kleed je aan, pakt je tas nog ff in en begeeft je via de trap (dat dan wel) naar de lobby. Gelukkig loos alarm. Dat wordt een kort nachtje. Wat mij betreft waren we gelijk gaan rijden.
Corrie en ik hebben allebei een lang weekend. We gaan lekker kamperen. We hebben de beschikking over twee tenten, een de Waard Albatros en een klein koepeltentje. De eerste is te groot en de tweede te klein. Gelukkig heeft onze dochter een Coleman Vespucci 4. Prima voor ons, en we mogen hem natuurlijk wel lenen.
Vrijdag 30 augustus
Alles past gemakkelijk in onze auto. Toch blij dat we een wat grotere hebben gekocht. We moeten eerst langs het Caravan Centrum voor wat Coleman Fuel. Als we weer instappen komen we er achter dat we geen kussens bij ons hebben. Dus maar weer even langs huis.
Ons doel is de Dorpscamping in Gemert. We hadden deze spiksplinternieuwe camping een mail gestuurd en daar kwam geen reactie op. Eenmaal aangekomen blijken slechts 7 van de 25 plekken bezet. Het is dus geen probleem. Nadat we een plekje, of beter gezegd plek, hebben uitgezocht zetten we de tent op.
Wat een superleuke camping. De velden zijn groot en allemaal voorzien van elektriciteit, een eigen waterpunt en vuilwaterafvoer. Elke ochtend is er een koffieuurtje, waar je zo (geheel vrijblijvend) aan kan schuiven. Het sanitair is ook nieuw en mooi. Er is overal aan gedacht.
Als ik zo eens naar de fietsen kijk, vraag ik Corrie of ze de GPS steunen heeft ingepakt. Terecht merkt ze op dat ik altijd de GPS spullen regel. We hebben ze dus niet mee. Even googelen en in Venray blijkt een Waypoint vestiging te zitten. Een half uurtje rijden en we hebben twee nieuwe Garim steunen.
Nu we er toch zijn, kijken we even of we nog wat caches op kunnen pakken. We zien er een paar met veel favorieten. Nadat we een kilometer over een fietspad hebben gereden kunnen we de auto aan de goede kant van ‘verboden voor auto’s’ parkeren. De serie Treasure Chest #1 is een schot in de roos. Allemaal fantastische veldpuzzels. Jammer dat ik geen foto’s of filmpjes kan tonen. Helaas kunnen we ze niet allemaal doen. Daar is het te laat voor. We komen nog terug. Bij de tent wacht een heerlijk blik snert op ons.
Onderweg naar huis gaan we nog even langs de supermarkt voor een alternatief avondmaal. Bij de supermarkt ligt nog een cache: Rutger van Ghemert. Eenmaal aangekomen op de camping laten we het blik dicht en redden we ons met wat bolletjes met kaas/ham.
Zaterdag 31 augustus
We zijn op tijd wakker. Ik fiets even naar de AH voor wat croissantjes. Na het ontbijt beginnen we aan de #22 Draadezel-treel. We beginnen bij nr 22. Die ligt het dichtst bij de camping. Onderweg naar deze komen we nog langs wat caches. Allemaal voortuin caches. We laten ze liggen.
De trail is leuk, maar niet bijzonder. Ik had verwacht wat meer door dorpjes te komen. De tour is voornamelijk door landbouw gebied. Enkele stukjes zijn leuk. Bijna geen horeca, wel veel bankjes.
Onderweg doen we nog een aantal in het Bospark Bakel. Dat is een leuke serie! Zo komen we weer van wat favorietjes af. Een leuke onderbreking.
Natuurlijk doen we nog wat meer bijvangst. Niet de moeite van het vermelden waard. Geen bijzondere cache dag dus. Wel genoten van de 60km lange fietstocht.
Op naar de Camping, daar wacht een blik snert op ons. Onderweg fietsen we langs een gezellig pleintje met diverse terrasjes. Het was warm en we hebben dorst. We gaan even zitten bij https://gijenik.nl/. We maken een keuze van de uitgebreide bierkaart en bestellen er een ‘Borreplank Gij’ bij. Deze plank en het bier vullen de maag voldoende om het blik nog dicht te laten. We liggen er op tijd in. Het is best wel koud ’s avonds.
Zondag 1 september
Eigenlijk hadden we vandaag gepland om weer naar huis te gaan. Omdat er nog zoveel leuks te doen is blijven we nog een dag langer. Even de buurvrouw geappt met de vraag of ze de katten nog een dagje van eten wil voorzien.
We gaan de Treasure Chest afmaken. De magneet aan het touwtje heb ik bij de tent gelaten. Dus we zitten zonder. De dichtstbijzijnde bouwmarkt gaat pas om 12:00 uur open. We hebben dus nog even tijd. We gaan nog even een multie lopen: PUUR ’t Rijtven. Een leuke wandeling over een zorgcentrum/park. We kunnen waypoint 6 niet vinden, maar dat geeft niks. De cache is snel gevonden.
Op een klein stationnetje
In de bouwmarkt hebben ze geen magneten die aan een touwtje kunnen. Gelukkig is er ook een Action in de buurt. Daar kopen we weer een setje met een spiegeltje. Vervolgens slopen we de telescoop stang van de magneet en maken er een oogje van. Zo. We kunnen weer verder.
We pakken de rest van de Treasure Boxen op. We komen een ander team tegen die ons wijzen op een gelijksoortige serie van dezelfde CO. Die gaan we hierna maar even doen. Het gaat om de series The Puzzle Box #1. Deze is iets minder, maar zeker de moeite waard. De magneet blijkt overigens niet sterk genoeg, Hier en daar hebben we wat hulp van de mulitool nodig. Voorzichtig, om niets stuk te maken. Een sterkere magneet met oog is nu onderweg vanuit China 🙂 Er zijn er nog meer, maar het wordt laat en donker, en bij de tent wacht nog een blik snert. Onderweg komen we langs een snackbar, het blik blijft dus nog even dicht.
Maandag 2 september
Vandaag moeten we toch echt naar huis. We pakken de boel in en schuiven voor vertrek nog even gezellig aan bij het koffieuurtje. Daarna weer naar huis. Met het volle blik snert in de kofferbak.
Na drie jaar was het eindelijk zo ver. Een tweede poging om deze cache alsnog te vinden. Samen met SwiperTheFox. De vorige keer hebben we iets niet goed gedaan met de kaart en kwamen we niet verder dan WP1. Het regende toe ook nog eens pijpenstelen en de geprinte kaart (inkjet) was helemaal uitgelopen. Geen succes dus.
Vandaag hebben we alles bij ons. Liniaal, potlood, kaart (laserprinter) en niet te vergeten een zonnetje.
Om half tien parkeren we de auto en gaan we op weg naar WP1. Er is iets gewijzigd aan de dit WP. Het is ons nu ineens duidelijk wat we moeten doen. We nemen de gegevens over en kunnen onze weg vervolgen.
Deze cache heeft veel in zich. De WP’s op zich zijn niet super bijzonder. De opzet van de hele multi wel. Er wordt wel wat kennis gevraagd om deze op te lossen. Onder meer projecteren en een beetje wiskund en kaartlezen.
We hebben een hoop foto’s gemaakt. Maar die zijn allemaal van waypoints en ik wil jullie pret niet bederven. Daarom laat ik het bij een stuk tekst.
Het is tijd om deel twee van de ZW FRL te doen. Het waait hard en het is bloedheet en we hopen dat het op de fiets wel uit te houden is. Mijn fiets wordt voorzien van een koeltas met flesjes water, fruit en koelelementen. De overige proviant gaat bij Corrie in de fietstas. Zij mag het meeste gewicht meeslepen omdat zijn een hulpmotortje heeft.
We zetten de auto in Lemmer neer en gaan met een omweg naar NR 34. Deze route heb ik op de kaart uitgezet.
Als we de gps van Corrie starten, blijkt deze het niet meer te doen. Dat wordt dus thuis weer naar fabrieksinstellingen zetten. Gelukkig hebben we uitwisselbare steunen op de fiets. Corrie krijg mijn GPS en ik monteer mijn telefoon op het stuur. C:Geo werkt ook al niet meer met opgeloste mysteries. Het wordt vandaag dus behelpen. Nadat we deze cache 100 meter zijn gepasseerd en weer terug zijn gefietst wordt hij snel gevonden.
De afstanden zijn groot en we hebben meewind. Het schiet lekker op zo. Deze kunnen we in eerste instantie niet vinden. Door de logjes worden we op het verkeerde been gezet. Op het moment dat we een ‘no find’ willen loggen ziet Corrie de cache hangen. Je moet niet twijfelen aan de naam van cache. Dat is een duidelijke hint. Op naar de volgende.
Waarom we deze niet gedaan hebben, geen idee. Toen Corrie de logjes las gaven we onszelf weinig kans. Als ik nu de logjes bekijk zie ik er niets van terug. Jammer. Dat had weer een puntje gescheeld.
Als je thuis de route uitzet met op de kaart kan je niet goed zien dat je soms een stuk(je) moet omfietsen. Zoals voor deze. De cache is snel gevonden. We gaan hier onze lunch nuttigen.
Deze ligt in het centrum van Balk. Hij is goed te vinden en ongezien te loggen. En dit terwijl aan de ene kant winkelend publiek langs loopt en aan de andere kant de bootjes in file voorbij trekken.
Wat is Balk een gezellig dorp. We zijn hier nu voor de eerste keer en we moeten hier zeker nog een keer heen op een mooie dag.
Dit is de enige multi die we tijdens de tocht kunnen doen. De waypoints liggen dicht bij elkaar. Jammer dat de meeste wp’s zijn verdwenen en het antwoord in de beschrijving staat. De stash ligt wat verder weg. Nadat we eerst aan de verkeerde kant van het kanaal staan ga ik de cache oppakken terwijl Corrie twee milkshakes bij Cafetaria ‘De Balk’ besteld. Wel lekker op zo’n warme dag.
Deze is erg moeilijk. Althans voor ons. Op weg hierheen fietsten we al langs het kanaal waar deze brug overheen gaat. Ook hier is varen niet leuk meer. Bootjes varen in file beide kanten op. Gezellig hoor! De cache wordt uiteindelijk door Corrie gevonden. Niks bijzonders.
Deze is grappig. Heel snel gevonden, originele verstopplek. Ik ben er twee keer heen gelopen. De eerste keer bi de fiets aangekomen, zie ik mijn telefoon nog bij de cache liggen.
Dit is een joekel van een doos. Deze kan je echt niet missen. Omdat hij aan een doodlopende weg richting een boerderij ligt, maakt dat ook niet uit. Als je hier komt ben je familie van de boer of geocacher. Als we zijn gestopt krijgen we gelijk bezoek van nieuwsgierige paarden. Dat maakt de plek van deze cache echt bijzonder. Fotooootje!!!
Fries Bloed
Op weg naar de trail komen we langs een picknickplek in de schaduw. We hebben de tas nog niet open of hij zit vol wespen. We proberen zonder schade alles weer in te pakken en weg te komen. Tijdens de vlucht word ik door mijn shirt heen in mijn zij gestoken.
We hebben er nu 35 Km op zitten en gaan beginnen aan het tweede deel van de ZW FRL trail. Het is ondertussen erg warm. We kopen onderweg nog een extra flesje water. We kunnen ze allemaal goed vinden. Ik wil hierbij wel even een opmerking maken over NR 24. Deze is subliem verstopt. Ook deze hadden we al opgegeven. Terwijl we hier, zonder wespen, ons fruit naar binnen werken, ziet Corrie ineens iets vreemds aan het bankje. En ja hoor. Daar is ie. NR 2 hebben we gemist. Die stond blijkbaar niet op onze pocket query. Jammer. Maar gelukkig is Lemmer niet ver weg. Die komt dus nog wel een keer. Onderweg naar Lemmer doen we nog wat bijvangst:
Leuk gemaakt. Even zoeken naar het sleuteltje, kistje open en loggen. Netjes verzorgt. We zien hem zo wel vaker, zo’n bibliotheekje. Leuk hoor!
We fietsen het laatste stuk flink door. Corrie zet nog even wat extra druk op de pedalen (en volledige ondersteuning). We hebben pal tegen en om me niet helemaal stuk te fietsen ga ik achter haar uit de wind fietsen. Aangekomen bij de auto lukt het ons om de roep van de McDonalds te negeren en rijden we met rammelende maag naar de supermarkt om wat vlees te kopen voor op de BBQ.
Fase 10 – Bordspel
Daarna nog ff lekker nagenieten met een drankje en een spelletje. Helaas mocht ik weer verliezen.
Het was even puzzelen om de fietsen achter de auto te krijgen. Natuurlijk was mij uitgelegd hoe de trekhaak te monteren, maar ik had niet goed opgelet. Met het boekje in de hand lukt het me toch. Alle piepjes uit gezet en op zet naar Gorredijk. We hebben geen vooropgezet plan. De auto wordt in het centrum geparkeerd. Even een waypoint zetten en op weg.
We hebben vandaag 28 Km gefietst en 45 caches opgepakt. Ik ga ze niet allemaal opnoemen. Er zaten niet veel bijzondere caches bij. Een uitzondering zijn de caches van de serie Hjir en der yn Jobbegea 1. Aan deze trail is aandacht besteed. Er zitten een paar leuke caches bij.
Dit weekend is mijn tweede lange weekend. Sinds 1 juni werk ik vier dagen per week en heb ik om en om een ‘normaal’ weekend, afgewisseld met een lang weekend. Vandaag lekker uitslapen en dan hebben we nog wat tijd voor een geocache. Niet te ver weg. We willen voor het voetbal weer thuis zijn.
De keuze valt op Het Bovenveen. Een multi met veel favorietjes. Eenmaal op de parkeerplaats moeten we even kijken of we niet te ver gereden zijn. We zijn de enige Nederlandse auto. Maar gelukkig zitten we goed. Het nabijgelegen vakantieparkje wordt door arbeidsmigranten bewoond.
Boe
De route is leuk. De wandeling is goed te doen. De wp’s zijn goed te vinden en keurig onderhouden. Als je van start gaat, geen enkel idee hoeveel wp’s er zijn. Ineens het je dan de stash in handen. Deze werd bewaakt door twee muizen. Gelukkig hebben we niet voor niets een uur in de auto gezeten.
Nadat we ongeveer 3 kilometer hebben gelopen kunnen we nog wel een stukje. We zien vlakbij een trail met een scouting thema. Dat spreekt ons wel aan. Zelf heb ik jaren in het bestuur van de lokale scouting gezeten en nog wat andere functies bekleed
De trail is leuk. 14 caches, waaronder een bonus en een multi. Het enige minpuntje is dat een deel van de route langs de snelweg loopt. Die hoor je trouwens de hele wandeling op de achtergrond.
De caches zelf zijn niet bijzonder. De manier waarop je de bonus moet bepalen is wel leuk gedaan. Onderweg vind je knopen en die je moet herkennen of opzoeken. Gelukkig is bij WP12, bij een indrukwekkend oorlogsmonument overigens, de internetverbinding prima. Dus Google laat ons gewillig de opgevraagde knopen zien en kunnen we deze vergelijken met de onderweg gemaakte foto’s. Daarna is de bonus snel gevonden. De afwijking is overigens ongeveer 15 meter bij elk waypoint!
