Familie Kuipers

De dokter heeft mij aangeraden, min of meer, om maar eens 15 kilo af te vallen. En dat is voor mij dus gewoon rekenen. Meer verbranden dan eten. Dus niet meer:

• Snoep
• Koek
• Bier, wijn, whiskey en andere lekkere vloeistoffen.
• Sausjes, weet je hoe lekkerder friet uit de airfryer is dan gefrituurde friet als je er geen sausjes bij eet?
• Kaas en worst.
• etc.

En om toch nog wat te kunnen eten, loop is dus 10.000 stappen per dag. Een van mijn favoriete trajecten is een rondje Schokland. Laat daar nou net nog een niet gevonden Earthcache zijn: Werelderfgoed Schokland. Het was nog even zoeken naar de waterstand, de rest van de vragen is goed te vinden.

De afgelopen jaren wordt er in het Kuinrebos een adventstrail neergelegd. De vorige bestond uit een serie mysteries met legpuzzels waarvan het oplossen langer duurde dan het lopen van de trail.

Nu bestaat de trail uit 24 traditionals en een bonus. Na een poging tot uitslapen even ontbijten en op weg naar het bos. Het is best wel druk met collega cachers. Niet zo verwonderlijk. Het weer is prima voor het geocachen.

De trail is goed verzorgt. Alle petlings hangen bij een in kerstsfeer versiert huisje. Leuk gedaan. De route is ongeveer 8 kilometer. En als je, zoals wij, niet direct het juiste pad neemt, loopt het al snel op tot 9.

De bonus doen we later nog wel. Dat is wat uitzoekwerk. Morgen nog even een eventje en dan met de familie kerst vieren.

Vandaag gaan we naar ons eerste event. Dit event wordt ter ere van Team Racletties gehouden in Waddinxveen. Dat is voor ons best wel een stuk rijden, We hebben dan ook een kamer gereserveerd in hotel De Unie.

In eerste instantie wilden we de fietsen meenemen om zaterdag een trail door de duinen te doen. Helaas gooit de regen roet in het eten. Het zal zowel vandaag als morgen regenen en hard waaien. We besluiten om op tijd te vertrekken en wat caches op te pakken in Gouda en daar wat te winkelen.

De Gouden Eend

Al dwalend door Gouda doen we eerst De Gouden Eend. Je wordt even op het verkeerde been gezet door de enorme eend. De echte cache zit net iets verder op. Leuk gedaan en met dit weer eenvoudig ongezien te loggen.

Het Goudse Stadhuis

Daarna weer terug het centrum in om Het Goudse Stadhuis te loggen. Goed te vinden. Dat moet ook wel op zo’n druk plein. Verder geen bijzondere cache. De historische plek maakt het wel terecht dat hier een cache ligt.

We lunchen even bij Gewoon Gouds. Natuurlijk allemaal gerechtjes met kaas. Erg lekker. Vooral de kaassoep.

St. Barbarahof – TB-hotel

Vervolgens weer het centrum uit op zoek naar St. Barbarahof – TB-hotel. Dat was even zoeken. Wel leuk zo’n hofje. Hoewel het een beetje rommelig overkomt. Verder niks bijzonders. De cache is goed te openen en ligt vol met TB’s. Daar doen wij dus eigenlijk niks mee. Wel weer een smiley op de kaart.  Ondertussen blijft het regenen.

Centrum Gouda

We zijn door de Traditionals heen. Dan gaan we op pad voor deze Multi. De wandeling (voor zover we hem hebben afgemaakt) is leuk. De vragen zijn goed te doen alleen het uitrekenen van de benodigde waarden is belachelijk vorm gegeven. De tas met geocache tools, inclusief notitieblokje ligt nog in de auto. We moeten het doen met een bonnteje dat ik nog in mijn portemonnee heb zitten. Het begint ondertussen nog harder te regenen. We zoeken onze toevlucht in de Sint Janskerk. Op een stukje papier dat we daar van de balie pakken zetten we alles nog even op een rij. Helaas hebben we een fout gemaakt. We zijn koud en moe en gaan naar het hotel.

Home Sweet Home en Team Raclettis Raclette Event

Nadat we kwartier hebben gemaakt in het hotel, gaan we nog even wat lekkers halen. Het hotel sluit op tijd de bar en he Event duurt maar tot 20:30. Daarna lopen we naar het event. Onze eerste. Het was erg gezellig. Natuurlijk ligt bij het organiserend team een cache in de tuin. Met wat hulp kunnen we deze ook loggen.

We hebben 16km door Gouda gelopen. Alles doet pijn en we gaan, ondanks de vriendelijke uitnodiging om nog even te blijven, terug naar het hotel. We kruipen onder de wol met een flesje wijn en wat hapjes en kijken de Voice op het miniscule tv’tje.

Vandaag kan je met dit mooie weer niet binnen blijven. Bovendien is het weer zo’n dag in het jaar dat we nog nooit een cache hebben gevonden.

GC6YRM4 – [N.O.P.E.] TIDT – Rotterdamse Hoek

Dit was de eerste cache van vandaag. Na een lange reeks van rapertjes weer een keer een Multi. En nog wel vlak bij huis. Dit is wel een aanrader. Niet te lang. Je zou niet verwachten dat je daar zomaar zo’n mooi stukje natuur tegenkomt. De wp’s zijn goed te vinden, als je een beetje oplet, en de eindcache is ook goed te vinden.

De houten stash is niet echt weerbestendig. Ik denk niet dat het boekje lang droog blijft. Er passen een of twee kleine travelbugs in.

[N.O.P.E.] TIDT – Vrouwe Fortuna

Tijdens de wandeling van de Rotterdamse Hoek hebben we deze even meegenomen. Zowel de plek als de cache zijn niet bijzonder.

Vandaag maar even een verslagje over twee dagen. De reis naar huis. Nadat we gisteren het huis nog even verder hebben schoongemaakt en hebben afgesloten gaan we weer op weg.

We besluiten om door te rijden tot het Novotel in Nancy. Wel wat duurder hotel maar de recensies zijn goed we willen wel goed slapen.

Het is weer een ‘cache to find’ dag. We hebben nog nooit op 29 september een cache gevonden. Gelukkig ligt er een bij de eerste stop. A7 Nord – Mornas-les Adrets was de eerste. Even met z’n tweeën de bosjes in en als je er weer uit komt de verbaasde blikken negeren. Snel gevonden, zoals op de meeste parkeerplaatsen een kokertje.

Op de laatste tussenstop ligt er nog een. A31 – Aire de Dijon-Brognon/Spoy. Dit is werkelijk een gigantische parkeerplaats. De cache bevindt zich natuurlijk helemaal aan de andere kant van het vrachtwagen gedeelte. Dat is een goede bijdrage aan onze stappen. Deze is wel handig verstopt. Je moet langer zijn dan 170cm. Anders wordt het lastig.

Het oorspronkelijke restaurant is afgebrand. Er staan nu losse toilet units en allerlei kraampjes met eten en drinken. Ziet er wel gezellig uit.

Aan het einde van de middag zijn we bij het hotel. Nadat we bij een fluisterende receptionist zijn ingecheckt gaan we naar onze ‘superior’ kamer. Dat betekent dat ze een king size bed in een normale kamer hebben gepropt. Het past net. Wel allemaal schoon. Het eten is altijd een verrassing. Je weet nooit of wat je denkt te lezen ook klopt met wat je krijgt. In dit geval een dubbeldikke karbonade met wat sla met zure dressing. Ach. het bier en de wijn waren prima.

Na het eten nog even de stappen doen. We komen langs een cache: Le “Sherman” de Laxou [FR/ENG]. Het is ondertussen donker, maar omdat de tank nogal afgelegen staat en de hint duidelijk is gaan we toch even kijken. Met de zaklamp van de telefoon wordt het kokertje met versnipperd logboek snel gevonden.

Na een onrustige nacht en goed ontbijt vertrekken we weer naar huis. Helaas geen caches onderweg. In de loop van de middag weer terug in het land van de vrouwen met praktisch haar en spijkerbroek.

Tien over zeven. We worden gebeld op de huistelefoon. Dat betekent meestal niet iets goeds. En inderdaad. Mijn vader verteld dat mijn moeder is opgenomen en op de hartbewaking in Sneek ligt.

Uit de veren, douchen, ontbijten en aankleden. Daarna pa opgehaald en op naar Sneek. Mijn moeder ligt er monter bij. We mogen er niet met z’n drieën bij blijven. Corrie en ik laten ons telefoonnummer achter en gaan maar even een stukje lopen.

Even C:Geo starten en we zien dat er een drietal traditionals binnen bereik liggen. De eerste die we oppakken is Wolkom yn Ysbrechtum. Deze is snel gevonden. Daarna gaan we over een smal pad door de weilanden. Weer een mooi stukje Friesland. We pakken windmotor ysbrechtum mee. Even geprikt door brandnetels, maar dat mag de pret niet drukken. Snel gevonden. Ten slotte doen we Douwe Tammingalân. Die laat zich niet zo snel vinden. Maar met wat tips uit de logjes lukt het dan toch.

Even later belt het ziekenhuis. We mogen ma weer meenemen. Gelukkig loos alarm.

Het is weer zo ver. We moeten ons luxe huisje verlaten en weer afdalen naar de Noordoostpolder. We stellen ons navigatiesysteem in op ‘vermijd snelwegen’ en vertrekken om even later weer terug te keren omdat we de koelkast niet hebben leeggemaakt. Normaal zou dat niet zo erg zijn als er geen gelatine pudding voor de kleinkinderen in stond.

Verbazingwekkend dat het navigatiesysteem ons langs een pad stuurt waar nauwelijks caches liggen. Het blijft bij Lepidoptera en De Zilverreiger. De eerste is leuk de tweede niet.

Helaas vergeten een foto te maken.