Heerlijk uitgeslapen. Wat een somber weer. En toch moeten we maar eens de deur uit. In korte tijd lossen we de puzzels op van Oostrandbos: Bosroute 1. Althans, nadat ik mopperend had opgegeven en Corrie met de oplossing kwam. Voor diegene die ze nog willen oplossen, kijk hier eens.
Wandelschoenen mee, lichte bepakking, en op weg. Op de parkeerplaats worden de wandelschoenen aangedaan en beginnen we aan de trail. Het was best wel druk met wandelaars en hondenbezitters. Dus ongezien loggen was vrijwel onmogelijk.
Eerste Kerstdag. Familie heeft afgezegd vanwege ziekte. Dan gaan we vandaag maar de Adventstrail lopen in het Kuinderbos. Kunnen we gelijk onze nieuwe GPS’en uitproberen. We hebben ons zelf getrakteerd op een GPSmap 66s voor Corrie en een Oregon 700 voor mijzelf. De oude hadden we wel weer zes jaar. En live geocaching leek ons wel handig.
Thuis maar even ouderwets via een kabeltje de opgeloste mysterie PQ op de gps-en gezet. Aangekomen in het bos blijkt dat niet te werken. Er was geen enkele cache zichtbaar. Gelukkig hebben de de live variant. Hoe werkte dat ook al weer? Dan maar eerst even op de telefoon. Ondertussen probeer ik wat te downloaden.
Toen we eenmaal door hadden hoe we live PQ’s konden krijgen, hadden we geen bereik en E+ is echt te langzaam.
Na de lunchpauze met een steen als zetel (bankjes en picknick plaatsen kom je alleen maar tegen als je je lunch net op hebt) gaan we weer verder, nu met alle caches aan boord.
Nou loggen de nieuwe gps-en ook standaard als je dat niet uit zet. En als je dan ook nog zoals normaal via de telefoon logt, krijg je alles weer dubbel. Plus dat sommige helemaal niet gelogd zijn i.v.m. geen bereik, is er eenmaal thuis gekomen nog wat huiswerk te doen.
En dan natuurlijk de trail zelf. De puzzels zijn niet moeilijk te maken, kost alleen veel tijd. De caches zijn allemaal op dezelfde manier verstopt en heel gemakkelijk te vinden. De bonus is bijzonder mooi (zie spoilerfoto).
Het is wel een hele tippel. Wij hebben 11450 meter afgelegd. Maar het kan ongetwijfeld korter.
Geen idee waarom we deze (Wezepse Heide) gaan lopen. Waarschijnlijk de combinatie afstand en favorieten. Na drie kwartier rijden parkeren we de auto en lossen we WP1 op. Dichtbij ligt Colour Balls. Leuk gemaakt. Deze verdient wel een favoriettje.
We vervolgen ons pad en al snel zien we een kleine kudde met Schotse Hooglanders. We houden wat afstand, omdat er een kalfje bij loopt. Niet iedereen doet dat. Lijkt me best wel link.
Schotse Hooglanders
Bij WP6 gaat het mis. We lezen de vraag van WP7, zoek een telefoonnummer, en die kunnen we natuurlijk niet vinden. Corrie ziet wel een coordinaat en maakt daar voor de zekerheid maar een foto van. We gaan wat rekenen en komen tot de conclusie dat er maar een mogelijkheid is.
Als we een stukje verder aan het brood en warme chocolademelk zitten, zie ik mijn fout. Gelukkig hebben we juist gekozen en kunnen we verder.
Bij WP11 gaat het echt fout. Deze kunnen we niet vinden. We voeren alle mogelijke waarden in voor WP12 en zien ook nu maar een mogelijkheid. Ook deze blijkt goed te zijn. We vinden de cache ook snel.
Corrie en ik hebben allebei een lang weekend. We gaan lekker kamperen. We hebben de beschikking over twee tenten, een de Waard Albatros en een klein koepeltentje. De eerste is te groot en de tweede te klein. Gelukkig heeft onze dochter een Coleman Vespucci 4. Prima voor ons, en we mogen hem natuurlijk wel lenen.
Vrijdag 30 augustus
Alles past gemakkelijk in onze auto. Toch blij dat we een wat grotere hebben gekocht. We moeten eerst langs het Caravan Centrum voor wat Coleman Fuel. Als we weer instappen komen we er achter dat we geen kussens bij ons hebben. Dus maar weer even langs huis.
Ons doel is de Dorpscamping in Gemert. We hadden deze spiksplinternieuwe camping een mail gestuurd en daar kwam geen reactie op. Eenmaal aangekomen blijken slechts 7 van de 25 plekken bezet. Het is dus geen probleem. Nadat we een plekje, of beter gezegd plek, hebben uitgezocht zetten we de tent op.
Wat een superleuke camping. De velden zijn groot en allemaal voorzien van elektriciteit, een eigen waterpunt en vuilwaterafvoer. Elke ochtend is er een koffieuurtje, waar je zo (geheel vrijblijvend) aan kan schuiven. Het sanitair is ook nieuw en mooi. Er is overal aan gedacht.
Als ik zo eens naar de fietsen kijk, vraag ik Corrie of ze de GPS steunen heeft ingepakt. Terecht merkt ze op dat ik altijd de GPS spullen regel. We hebben ze dus niet mee. Even googelen en in Venray blijkt een Waypoint vestiging te zitten. Een half uurtje rijden en we hebben twee nieuwe Garim steunen.
Nu we er toch zijn, kijken we even of we nog wat caches op kunnen pakken. We zien er een paar met veel favorieten. Nadat we een kilometer over een fietspad hebben gereden kunnen we de auto aan de goede kant van ‘verboden voor auto’s’ parkeren. De serie Treasure Chest #1 is een schot in de roos. Allemaal fantastische veldpuzzels. Jammer dat ik geen foto’s of filmpjes kan tonen. Helaas kunnen we ze niet allemaal doen. Daar is het te laat voor. We komen nog terug. Bij de tent wacht een heerlijk blik snert op ons.
Onderweg naar huis gaan we nog even langs de supermarkt voor een alternatief avondmaal. Bij de supermarkt ligt nog een cache: Rutger van Ghemert. Eenmaal aangekomen op de camping laten we het blik dicht en redden we ons met wat bolletjes met kaas/ham.
Zaterdag 31 augustus
We zijn op tijd wakker. Ik fiets even naar de AH voor wat croissantjes. Na het ontbijt beginnen we aan de #22 Draadezel-treel. We beginnen bij nr 22. Die ligt het dichtst bij de camping. Onderweg naar deze komen we nog langs wat caches. Allemaal voortuin caches. We laten ze liggen.
De trail is leuk, maar niet bijzonder. Ik had verwacht wat meer door dorpjes te komen. De tour is voornamelijk door landbouw gebied. Enkele stukjes zijn leuk. Bijna geen horeca, wel veel bankjes.
Onderweg doen we nog een aantal in het Bospark Bakel. Dat is een leuke serie! Zo komen we weer van wat favorietjes af. Een leuke onderbreking.
Natuurlijk doen we nog wat meer bijvangst. Niet de moeite van het vermelden waard. Geen bijzondere cache dag dus. Wel genoten van de 60km lange fietstocht.
Op naar de Camping, daar wacht een blik snert op ons. Onderweg fietsen we langs een gezellig pleintje met diverse terrasjes. Het was warm en we hebben dorst. We gaan even zitten bij https://gijenik.nl/. We maken een keuze van de uitgebreide bierkaart en bestellen er een ‘Borreplank Gij’ bij. Deze plank en het bier vullen de maag voldoende om het blik nog dicht te laten. We liggen er op tijd in. Het is best wel koud ’s avonds.
Zondag 1 september
Eigenlijk hadden we vandaag gepland om weer naar huis te gaan. Omdat er nog zoveel leuks te doen is blijven we nog een dag langer. Even de buurvrouw geappt met de vraag of ze de katten nog een dagje van eten wil voorzien.
We gaan de Treasure Chest afmaken. De magneet aan het touwtje heb ik bij de tent gelaten. Dus we zitten zonder. De dichtstbijzijnde bouwmarkt gaat pas om 12:00 uur open. We hebben dus nog even tijd. We gaan nog even een multie lopen: PUUR ’t Rijtven. Een leuke wandeling over een zorgcentrum/park. We kunnen waypoint 6 niet vinden, maar dat geeft niks. De cache is snel gevonden.
Op een klein stationnetje
In de bouwmarkt hebben ze geen magneten die aan een touwtje kunnen. Gelukkig is er ook een Action in de buurt. Daar kopen we weer een setje met een spiegeltje. Vervolgens slopen we de telescoop stang van de magneet en maken er een oogje van. Zo. We kunnen weer verder.
We pakken de rest van de Treasure Boxen op. We komen een ander team tegen die ons wijzen op een gelijksoortige serie van dezelfde CO. Die gaan we hierna maar even doen. Het gaat om de series The Puzzle Box #1. Deze is iets minder, maar zeker de moeite waard. De magneet blijkt overigens niet sterk genoeg, Hier en daar hebben we wat hulp van de mulitool nodig. Voorzichtig, om niets stuk te maken. Een sterkere magneet met oog is nu onderweg vanuit China 🙂 Er zijn er nog meer, maar het wordt laat en donker, en bij de tent wacht nog een blik snert. Onderweg komen we langs een snackbar, het blik blijft dus nog even dicht.
Maandag 2 september
Vandaag moeten we toch echt naar huis. We pakken de boel in en schuiven voor vertrek nog even gezellig aan bij het koffieuurtje. Daarna weer naar huis. Met het volle blik snert in de kofferbak.
Na drie jaar was het eindelijk zo ver. Een tweede poging om deze cache alsnog te vinden. Samen met SwiperTheFox. De vorige keer hebben we iets niet goed gedaan met de kaart en kwamen we niet verder dan WP1. Het regende toe ook nog eens pijpenstelen en de geprinte kaart (inkjet) was helemaal uitgelopen. Geen succes dus.
Vandaag hebben we alles bij ons. Liniaal, potlood, kaart (laserprinter) en niet te vergeten een zonnetje.
Om half tien parkeren we de auto en gaan we op weg naar WP1. Er is iets gewijzigd aan de dit WP. Het is ons nu ineens duidelijk wat we moeten doen. We nemen de gegevens over en kunnen onze weg vervolgen.
Deze cache heeft veel in zich. De WP’s op zich zijn niet super bijzonder. De opzet van de hele multi wel. Er wordt wel wat kennis gevraagd om deze op te lossen. Onder meer projecteren en een beetje wiskund en kaartlezen.
We hebben een hoop foto’s gemaakt. Maar die zijn allemaal van waypoints en ik wil jullie pret niet bederven. Daarom laat ik het bij een stuk tekst.
Het is tijd om deel twee van de ZW FRL te doen. Het waait hard en het is bloedheet en we hopen dat het op de fiets wel uit te houden is. Mijn fiets wordt voorzien van een koeltas met flesjes water, fruit en koelelementen. De overige proviant gaat bij Corrie in de fietstas. Zij mag het meeste gewicht meeslepen omdat zijn een hulpmotortje heeft.
We zetten de auto in Lemmer neer en gaan met een omweg naar NR 34. Deze route heb ik op de kaart uitgezet.
Als we de gps van Corrie starten, blijkt deze het niet meer te doen. Dat wordt dus thuis weer naar fabrieksinstellingen zetten. Gelukkig hebben we uitwisselbare steunen op de fiets. Corrie krijg mijn GPS en ik monteer mijn telefoon op het stuur. C:Geo werkt ook al niet meer met opgeloste mysteries. Het wordt vandaag dus behelpen. Nadat we deze cache 100 meter zijn gepasseerd en weer terug zijn gefietst wordt hij snel gevonden.
De afstanden zijn groot en we hebben meewind. Het schiet lekker op zo. Deze kunnen we in eerste instantie niet vinden. Door de logjes worden we op het verkeerde been gezet. Op het moment dat we een ‘no find’ willen loggen ziet Corrie de cache hangen. Je moet niet twijfelen aan de naam van cache. Dat is een duidelijke hint. Op naar de volgende.
Waarom we deze niet gedaan hebben, geen idee. Toen Corrie de logjes las gaven we onszelf weinig kans. Als ik nu de logjes bekijk zie ik er niets van terug. Jammer. Dat had weer een puntje gescheeld.
Als je thuis de route uitzet met op de kaart kan je niet goed zien dat je soms een stuk(je) moet omfietsen. Zoals voor deze. De cache is snel gevonden. We gaan hier onze lunch nuttigen.
Deze ligt in het centrum van Balk. Hij is goed te vinden en ongezien te loggen. En dit terwijl aan de ene kant winkelend publiek langs loopt en aan de andere kant de bootjes in file voorbij trekken.
Wat is Balk een gezellig dorp. We zijn hier nu voor de eerste keer en we moeten hier zeker nog een keer heen op een mooie dag.
Dit is de enige multi die we tijdens de tocht kunnen doen. De waypoints liggen dicht bij elkaar. Jammer dat de meeste wp’s zijn verdwenen en het antwoord in de beschrijving staat. De stash ligt wat verder weg. Nadat we eerst aan de verkeerde kant van het kanaal staan ga ik de cache oppakken terwijl Corrie twee milkshakes bij Cafetaria ‘De Balk’ besteld. Wel lekker op zo’n warme dag.
Deze is erg moeilijk. Althans voor ons. Op weg hierheen fietsten we al langs het kanaal waar deze brug overheen gaat. Ook hier is varen niet leuk meer. Bootjes varen in file beide kanten op. Gezellig hoor! De cache wordt uiteindelijk door Corrie gevonden. Niks bijzonders.
Deze is grappig. Heel snel gevonden, originele verstopplek. Ik ben er twee keer heen gelopen. De eerste keer bi de fiets aangekomen, zie ik mijn telefoon nog bij de cache liggen.
Dit is een joekel van een doos. Deze kan je echt niet missen. Omdat hij aan een doodlopende weg richting een boerderij ligt, maakt dat ook niet uit. Als je hier komt ben je familie van de boer of geocacher. Als we zijn gestopt krijgen we gelijk bezoek van nieuwsgierige paarden. Dat maakt de plek van deze cache echt bijzonder. Fotooootje!!!
Fries Bloed
Op weg naar de trail komen we langs een picknickplek in de schaduw. We hebben de tas nog niet open of hij zit vol wespen. We proberen zonder schade alles weer in te pakken en weg te komen. Tijdens de vlucht word ik door mijn shirt heen in mijn zij gestoken.
We hebben er nu 35 Km op zitten en gaan beginnen aan het tweede deel van de ZW FRL trail. Het is ondertussen erg warm. We kopen onderweg nog een extra flesje water. We kunnen ze allemaal goed vinden. Ik wil hierbij wel even een opmerking maken over NR 24. Deze is subliem verstopt. Ook deze hadden we al opgegeven. Terwijl we hier, zonder wespen, ons fruit naar binnen werken, ziet Corrie ineens iets vreemds aan het bankje. En ja hoor. Daar is ie. NR 2 hebben we gemist. Die stond blijkbaar niet op onze pocket query. Jammer. Maar gelukkig is Lemmer niet ver weg. Die komt dus nog wel een keer. Onderweg naar Lemmer doen we nog wat bijvangst:
Leuk gemaakt. Even zoeken naar het sleuteltje, kistje open en loggen. Netjes verzorgt. We zien hem zo wel vaker, zo’n bibliotheekje. Leuk hoor!
We fietsen het laatste stuk flink door. Corrie zet nog even wat extra druk op de pedalen (en volledige ondersteuning). We hebben pal tegen en om me niet helemaal stuk te fietsen ga ik achter haar uit de wind fietsen. Aangekomen bij de auto lukt het ons om de roep van de McDonalds te negeren en rijden we met rammelende maag naar de supermarkt om wat vlees te kopen voor op de BBQ.
Fase 10 – Bordspel
Daarna nog ff lekker nagenieten met een drankje en een spelletje. Helaas mocht ik weer verliezen.
Het was even puzzelen om de fietsen achter de auto te krijgen. Natuurlijk was mij uitgelegd hoe de trekhaak te monteren, maar ik had niet goed opgelet. Met het boekje in de hand lukt het me toch. Alle piepjes uit gezet en op zet naar Gorredijk. We hebben geen vooropgezet plan. De auto wordt in het centrum geparkeerd. Even een waypoint zetten en op weg.
We hebben vandaag 28 Km gefietst en 45 caches opgepakt. Ik ga ze niet allemaal opnoemen. Er zaten niet veel bijzondere caches bij. Een uitzondering zijn de caches van de serie Hjir en der yn Jobbegea 1. Aan deze trail is aandacht besteed. Er zitten een paar leuke caches bij.
Dit weekend is mijn tweede lange weekend. Sinds 1 juni werk ik vier dagen per week en heb ik om en om een ‘normaal’ weekend, afgewisseld met een lang weekend. Vandaag lekker uitslapen en dan hebben we nog wat tijd voor een geocache. Niet te ver weg. We willen voor het voetbal weer thuis zijn.
De keuze valt op Het Bovenveen. Een multi met veel favorietjes. Eenmaal op de parkeerplaats moeten we even kijken of we niet te ver gereden zijn. We zijn de enige Nederlandse auto. Maar gelukkig zitten we goed. Het nabijgelegen vakantieparkje wordt door arbeidsmigranten bewoond.
Boe
De route is leuk. De wandeling is goed te doen. De wp’s zijn goed te vinden en keurig onderhouden. Als je van start gaat, geen enkel idee hoeveel wp’s er zijn. Ineens het je dan de stash in handen. Deze werd bewaakt door twee muizen. Gelukkig hebben we niet voor niets een uur in de auto gezeten.
Nadat we ongeveer 3 kilometer hebben gelopen kunnen we nog wel een stukje. We zien vlakbij een trail met een scouting thema. Dat spreekt ons wel aan. Zelf heb ik jaren in het bestuur van de lokale scouting gezeten en nog wat andere functies bekleed
De trail is leuk. 14 caches, waaronder een bonus en een multi. Het enige minpuntje is dat een deel van de route langs de snelweg loopt. Die hoor je trouwens de hele wandeling op de achtergrond.
De caches zelf zijn niet bijzonder. De manier waarop je de bonus moet bepalen is wel leuk gedaan. Onderweg vind je knopen en die je moet herkennen of opzoeken. Gelukkig is bij WP12, bij een indrukwekkend oorlogsmonument overigens, de internetverbinding prima. Dus Google laat ons gewillig de opgevraagde knopen zien en kunnen we deze vergelijken met de onderweg gemaakte foto’s. Daarna is de bonus snel gevonden. De afwijking is overigens ongeveer 15 meter bij elk waypoint!
De caches zijn goed verzorgd. Niet echt bijzonder. De wandeling is leuk Vooral als je ziet hoe het dorp in de laatste 40 jaar is veranderd. Op plekken waar we vroeger speelden staan nu huizen. Het grote volkstuinen complex is teruggebracht tot een rijtje tuintjes.
Geen Vaderdag voor mij. We hebben nu vier generaties. Dus we laten het over aan de jongste generatie. Gisteren even een cadeautje naar de oudste generatie gebracht (oude opa en oude oma) zoals mijn kleinkinderen ze noemen.
Zeker met dit mooie weer gaan we liever geocachen.
Als we aankomen bij de ‘parkeerplaats’ kan je hem eigenlijk niet kwijt zonder dat je auto in de weg staat. We besluiten om hem 500 meter verderop te parkeren. Die kilometer extra kan ook nog wel.
Als we beginnen met de cache horen we al stevige hardrock. Bij WP 2 zien we al een podium en de muziek is erg luid. Kazaam herkent op 50 meter zonder problemen de muziek. Boven de vogeltjes uit.
Insectvriendelijke berm
De cache heeft super mooie WP’s. Juweeltjes. Het bos is klein en niet bijzonder. Ideaal voor dit soort multi’s. Het zal geen ongenode gasten trekken. De kans op vernieling van de WP’s is zo een suk kleiner.
De eindcache wordt eerst verkeerd berekend. Na wat logisch nadenken (nulletje er voor in plaats van er achter) hebben we de cache gevonden. Een aanrader!
Bijvangst
Onderweg naar ‘De vergeten dropping in het veenschap’ komen we vlak bij het veenmuseum nog een cache tegen: Vuurjuffer. Snel gevonden, niet bijzonder. Vlakbij een nest processierupsen. Daar schrikken we niet meer van. Heel Nederland zit er ondertussen vol mee.
Processierupsen
Terug bij de auto ligt op tweehonderd meter de cache met de naam Kanterjans 1. Leuk gedaan, wel een bekende methode.
Onderweg naar de volgende multi, een korte, komen we even langs adder. Weer bijzonder leuk gemaakt. Je heb hiervoor een speciale tool nodig die dichtbij ligt verstopt. Een echte aanrader. Ik wordt hier wel blij van. Weer een favorietje!
De tweede multi van vandaag. Een korte wandeling. De parkeerplaats ligt bij een Horeca bedrijf. Ik hou hier niet zo van. We parkeren de auto dus maar aan de overkant bij het begin van de cache.
Die is leuk gemaakt. Thuis hebben we de trailer van de oude Jumanji film al bekeken. Op aanraden van de cache beschrijving. Daar heb je dus niks aan. Als je niet alles van de film weet, dan moet je wel internet hebben. De WP’s zijn grappig. Een magneet is een must om de blikjes naar boven te halen.
Bij het laatste WP kregen we wat hulp. Dat was anders wel zoeken geweest. De cache ligt dus gewoon op het terrein van het eerder genoemd etablissement. Heel mooi gemaakt.
Een klein stukje verderop ligt een minitrail: ‘Twente handwerken’. Een zestal zeer leuke caches in een relatief klein bos. Ze zijn allemaal gemakkelijk te vinden en mooi gemaakt. Allemaal een favorietje.
Logrol
Na deze wandeltocht is het mooi geweest. We hebben voldoende kilometers in de benen en het gaat regenen. Op weg naar de gebruikelijke frietjes. Dit maal uit eigen Airfryer.
