Na een uur zoeken naar een leuke cache of trail maar even samen het afvinklijstje doorgelopen. Trail of Multi => Multi Stad of Natuur => Natuur Waar => Veluwe En dan kom je al gauw ten zuiden van Apeldoorn uit. Even met de muis wat caches selecteren en toen kwam ‘Couleur Locale‘ bovendrijven. In de auto en op weg. De wandelschoenen lagen nog achterin. Gisteren zijn we wel op pad geweest, maar voor een wandeling was het weer te slecht.
Lupine (ook in wit verkrijgbaar)
Vandaag was dat wel anders. De thermometer aan de rugzak gaf 25 graden aan. Heerlijk zonnetje en nagenoeg windstil. De cache is met veel aandacht gemaakt en de waypoints zijn goed te vinden. Aan het eind een verrassend leuke puzzel! Ook de eindcache is met zorg gemaakt en heel leuk! In totaal hebben we iets meer dan 10 km gelopen, inclusief uitstapje naar ‘Het Salamanderpad‘ en ‘Ja of Nee‘.
Die laatste is erg leuk gemaakt. Corrie zag hem direct. Ik had denk ik wel even moeten zoeken. Grappig dat je als muggle deze niet snel zal zien. Als geocacher ben je toch iets meer gefocust op anomalies.
Tegen alle verwachtingen in is het mooi weer vandaag. Als we de geocaching.com map openen en in de buurt van Diever kijken valt ons Belevingspad op door het hoge aantal favorieten.
Als we de beschrijving lezen is het leuker om deze met kinderen te lopen. We bellen onze dochter (Team Prins) en deze gaat met man en kinderen mee.
Het is een leuke cache, zeker met kinderen. Ondanks dat deze maar 3 km lang is moet je er de nodige tijd voor uittrekken. Kleine kinderen kunnen de puzzels/vragen zelfstandig (met hier en daar wat hulp) oplossen.
Vanmorgen was ik stand-by voor een nieuwe release op het werk. Best wel jammer met dit mooie weer. Ondanks dat je maar een paar uur in de ochtend stand-by staat kan je niks plannen. Als het mis gaat ben je zomaar de hele dag aan het werk. Ondanks dat het niet allemaal even lekker verliep werd het seintje dat alles ok was rond 12 uur gegeven.
Ondertussen had ik de GPS-en geladen. De GPS van corrie (GPSMAP 62st) wilde niet meer opstarten nadat ik de pocketqueries op de sd kaart had gezet. Die heb ik maar weer even terug gezet naar de fabrieksinstellingen.
Vandaag staat het noordelijke deel van de ZW FRL op het programma. De hele trail is te lang (voor ons dan) om in één keer te doen. We parkeren de auto bij de oudemirdemer kliff en fietsen met meewind naar het noorden.
Het is ontiegelijk druk met auto’s, motoren en fietsers. De route is weer erg mooi. Ik wist niet dat dit deel van Friesland heuvelachtig was.
De caches zijn over het algemeen goed te vinden. Hoewel een afwijking van meer dan 10 meter niet ongewoon is. Het zijn petlings gevuld met een opgerolde logrol i.p.v. een petling-size log. Dat is dus elke keer peuteren en strak oprollen.
De bonusgetallen hebben we maar niet gedaan.
Onderweg hebben we nog wat bijvangsten opgepakt. We hadden er meer kunnen doen, als de totale route wat korter was geweest en we op tijd hadden kunnen beginnen.
Daar was een ander team al mee bezig. De vragen hebben we niet eens gelezen. Hij ligt trouwens in het zicht als je voor het bord staat waar de antwoorden op staan.
Die heeft een paar favorieten. Hmmm. Even kijken wat ik heb gemist. Oh. Het was geen petling, Fresh-mint busje of fotorolletje! Dat is dus blijkbaar al een favorietje. De behuizing is een kunst-steen. Dat is het verschil.
Lokkertje voor het restaurant met dezelfde naam? Snel gevonden nabij het terras. Nog maar even geen biertje. Even toiletbezoek en weer verder. We zitten nu op de helft.
Een leuke voortuincache. Ja ja, ze bestaan echt! Klein boekenkastje met een verstopt logboekje. Mag wel wat onderhoud hebben. Een paar nieuwe boekjes, likje verf etc.
Een themacache. Mooie plek met een bijzondere betekenis. Het gaat hier om een soort volkstuintje waar iedereen, ook niet leden, Voor sommige groenten wordt een kleine vergoeding gevraagd. Heel bijzonder.
Onderweg naar de Rijster Slottuin komen we langs Eigen Wies. Daar nuttigen we een Radler voordat we deze cache op gaan pakken. De cache is op zich niet bijzonder. De locatie zeker wel!
De laatste voor vandaag. We hebben al bijna 40 km op de fiets gezeten. Dit keer geen varkentje, maar een, zoals de naam van de cache al verraad, een lammetje. De cache is supergemakkelijk te loggen.
Weer op weg naar Friesland. Dit keer wat dichter bij huis. Gistermiddag vonden we het te laat om een aantal HTE (het Tjonger Event) caches te pakken. Dat gaan we vandaag doen. Het is een klein stukje rijden. Even een parkeerplaats zoeken. Die vinden we vlak bij Op de Romte#1. Deze cache is weliswaar disabled en dat komt omdat de CO blijkbaar het vinkje ‘activeren’ niet kan vinden. We zullen de cache niet missen, maar het is niet nodig.
De route is niet lang. Wij hebben slechts 14.3Km gefietst. De omgeving is leuk, al haalt de route het niet bij Burgumermar, die we de vorige week hebben gedaan. Vanaf de parkeerplaats gaat het eerst nog door een stukje natuur om vervolgens de rest van de route over smalle weggetjes door agrarisch landschap te gaan
De caches zijn over het algemeen eenvoudig en snel te vinden. Een kokertjes in een pvc buis aan een boom. Soms zie je ze al voordat je van de fiets bent gestapt. Er zijn een paar uitzonderingen.
Deze was ook een stukje van de weg af. Ik moest wel even door de struiken lopen. Even de rits helemaal dicht, ondanks de warmte, om eventuele teken te hinderen.
Wel een bekend principe. Grappig dat deze volledig in het zicht hangt op een picknickplaats en er na een jaar nog steeds ongeschonden bij hangt. Toen ik in de buis keek zag ik een metalen deksel. Dat moet dus lukken met een magneet. Het busje is te zwaar voor onze huis-tuin-en-keuken magneet. Als je een sterkere hebt met een kracht van 0.5Kg of zo, dan gaat het vast wel. Nu maar zoals bedoeld met de pennetjes de cache omhoog wurmen.
Onderweg komen we nog wat caches tegen die niet bij de HTE serie horen. Dit was de eerste. Na lang zoeken kwam Corrie op het briljante idee om toch maar eens naar het giga grote luik te kijken. Een fake hangslot en ja dus. Even op de buik om het logrolletje te kunnen pakken. Bijzondere plek.
Inderdaad. Grote zwerfkei. Deze multi met één waypoint is tussendoor goed te doen. Totaal nog geen 100 meter. De vragen zijn gemakkelijk en de cache is snel te vinden. Weer terug naar de HTE route.
En nog een multi. Het kan niet op. Even zoeken naar een tonnetje met bierdopjes. Een hele hoop. De CO heeft flink door moeten drinken van dit pils (niet mijn merk). Daardoor is het waarschijnlijk niet meer mogelijk geweest om onderscheid te maken tussen cijfers en letters.
Als je de dopjes juiste dopjes hebt gevonden, is het niet mogelijk om het juiste coördinaat te maken. Het blijft gokken. Terwijl ik wat op mijn GPS probeer vindt Corrie de cache. Die heeft geen gps nodig om caches te vinden. Loggen, opruimen en weer verder.
De behuizing van deze cache geeft je de neiging om hem op de verkeerde manier open te maken. Gelukkig staat hier al wat over in de omschrijving. Verder niets bijzonders.
Mooi weer en nog een serie op te pakken mysteries. Voldoende reden om de fietsendrager achter de auto te hangen en op weg te gaan naar Burgum (FR). We moeten (mogen) met de Kia, de Aveo staat bij de garage met een afgebroken wielmoer.
We parkeren op de aangegeven parkeerplaats. In het zicht van het politiebureau, dat geeft een veilig gevoel.
Toch nog wat klimwerk
Als we willen beginnen blijkt dat de de caches niet goed op de GPS-en staan. Gelukkig hebben we kabels en verloopstekkertjes bij ons en na wat gerommel is het gelukt om de queries op de gps-en te zetten.
De route is on-Nederlands mooi. De hele 25 km bevat slechts een paar kilometer langs de weg. Verder gaat de route helemaal door een super afwisselend en mooi landschap. Een reclame voor het mooie Friesland.
De caches zijn wisselend. Van eenvoudig tot leuk gemaakt. Er is aandacht aan de caches besteed. Helaas zijn er veel natte logrolletjes. Dat wordt dan ook gemeld in de log. Nu blijkt dat de Co veel aandacht heeft voor de kwaliteit. Halverwege de route worden we ingehaald door de CO die ze allemaal vervangt. Top!
Enig minpuntje is dat er dan ineens eentje tussen zit die volgens de hint op 3.40m hoogte hangt. Natuurlijk geen hengel bij ons. Gelukkig hangt hij een stuk lager en kunnen we er goed bij. De caches zijn allemaal voorzien van een duidelijke hint en allemaal goed te vinden.
Na nr 6 besluiten we om ook het rondje Burgum Noardburgum ‘even’ mee te pakken. Nadat we We hijsen de zeilen, Burgum Noardburgum #7 en Burgum Noardburgum #6 hebben gedaan komen we tot de conclusie dat we dan pas na het vallen van de avond weer bij de auto zijn. Zo lang blijft het nou ook weer niet licht. We pakken toch de Burgumerar maar weer op. Achteraf een goed besluit. We hadden het zeker niet gehaald voor de duisternis.
Onderweg komen we team Haxepaxe nog tegen. Omdat we elkaar steeds weer tegenkomen fietsen we een stukje met elkaar op. We splitsen weer als we niet dezelfde bijvangst op gaan pakken.
We hebben nogal wat extra caches onderweg opgepakt. Niet heel bijzondere caches. Ik ga ze dus weer niet noemen.
Zoals altijd gaan we na een dag fietsen voor de vette hap. En die nuttigen we deze keer lokaal in Burgum bij Restaria ’t Luifeltje in het centrum. Corrie een schnitzel en ik neem een gehaktbal van de lokale slager. Het was weer een feestje.
Laatste dag alweer. Er zijn blauwe stukken hemel zichtbaar. Dat ziet er goed uit. We besluiten te lunchen in de Herberg: In den Bockenreijder.
We zoeken een tweetal trails uit voor onderweg. Deze twee trails liggen zo ongeveer in elkaars verlengde en de bonussen liggen (volgens de beschrijving) ook vlak bij elkaar.
Eerst het ronde Kurkaa gelopen. Heerlijk weer. Koud maar droog. De route is mooi. En de caches zijn leuk gemaakt. Vervolgens NatuurDiessen. Zowel het weer als de route is nu minder leuk. Waarschijnlijk is de wandeling een stuk leuker als alles groen is en de temperatuur boven de 20 graden. De caches maken een hoop goed. We hebben het naar ons zin gehad.
Herberg: In den Bockenreijder
Zoals aangegeven, na de wandeling de lunch genuttigd in de Bockenreijder. Het is blijkbaar een gewilde plek om te lunchen. Wat een drukte. Omdat het regende was het terras geen optie. Binnen was nog maar een tafeltje vrij.
De eerste dag van ons weekend. We hebben heerlijk geslapen. Ieder z’n eigen dekbed heeft zo ook zijn voordeel. Na een karig ontbijt kiezen we twee trails uit voor vandaag.
Deze twee trails lopen door elkaar en zijn wel in een omloop te doen. Totaal hebben wij 12 kilometer gelopen. De Tsjilp caches bestaan bijna allemaal uit nestkastjes en zijn gemakkelijk te vinden. Aan het Elvenpad is meer aandacht besteed. Elke cache is een leuk tafereeltje. Allemaal leuk gemaakt.
Ook deze caches zijn super gemakkelijk te vinden. Om de beide bonussen te kunnen vinden moet je ze wel allemaal vinden. Als je er een mist dan gaat het niet meer lukken. En je moet ook goed kunnen optellen. Dat gaat bij ons nog wel eens mis.
Als je nog een paar stukjes bereid bent om om te lopen kan je nog wat extra caches meepakken. Een aantal van de Molenevent 2017 Puzzelronde kan je zo meenemen. Deze bevatten allemaal een puzzel. Daar hebben we niet naar gekeken.
Omdat we de bonus op weg naar de parkeerlaats nog niet hadden uitgerekend (bij beide trails hadden we de eerste cache niet gekeken) keken we uit naar olifantspaadjes. En ja hoor, een cache. We dachten dat het een van beide bonussen was. Mis. Het was Molenevent 2016: Logs familiemaas. Deze hadden we niet opgelost. Dat is nog eens een bonus.
Dit weekend zijn we eenendertig jaar getrouwd. Dat gaan we met z’n
tweetjes vieren in een luxe huisje op het Landal park Duc de Branbant
in Middelbeers.
Ik heb geprobeerd om stiekem een cadeautje te kopen. Maar na 31
jaar gaat dat niet meer. Ik had de telefoon uitgezet zodat ik niet
via google maps te traceren was. Dat was te opvallend. Bij de eerste
vraag waarom ik niet zichtbaar was verried mijn gezicht mijn
kortdurend geheim.
Vanmorgen zonder wekker vroeg opgestaan en op ons gemak de tassen gepakt. Gisteravond hebben we een korte trail (5 kilometer) bij Austerlitz (NL) op de gps gezet.
Al een paar jaar wil ik de Piramide van Austerlitz een keer beklimmen. Helaas is deze nog niet open. Toch hebben we maar een rondje rond Austerlitz gelopen. Parkeren is geen probleem. Het dorpsplein biedt voldoende ruimte. De ronde zelf bestaat uit 10 tradies en een bonus. Het bos is nu een rommeltje. Er is met zwaar materiaal het nodige gerooid en het bos is kaal, de paden zijn stuk gereden en liggen vol stukken hout.
De caches liggen er goed bij. Alle rolletjes zijn droog.
Als we verder rijden zetten we ‘snelwegen negeren’ aan en gaan met een gemiddelde snelheid van 40 km/h verder.
De eerste die we tegenkomen. Geen idee waarom deze zo heet. De
beschrijving van de cache is leuk. De plaats van de cache niet. Maar
dat mag de pret niet durkken. Puntje er bij.
Leuk gemaakt. Wel even de moeite waard om voor te stoppen. Hij is
goed te doen. Tenzij je alleen bent of iedereen van het gezelschap is
kleiner dan 1.60 meter. Dan zou ik een opstapje meenemen.
Even een hapje eten in Middelbeers. En zoals gebruikelijk na een
dag geocachen: Op naar de vette hap. Er is een snackbar in de buurt,
zonder parkeerplaats. Later zagen we dat je hier je auto overal waar
ruimte is neer mag zetten.
In het donker nog even op zoek naar de stip. Even grabbelen en
loggen maar.
Als ik na een rondje op de racefiets weer thuiskom heeft Corrie gezien dat er vijf caches in de buurt online zijn gekomen. De Casteleynsplas is weer vrij nadat een nachtcache in het archief is gegaan. W3M heeft er een vijftal mysteries neergelegd. De puzzels zijn niet al te moeilijk.
We kunnen ze allemaal oplossen behalve Wartaal. Hier zit een foutje in de beschrijving. Met wat gepuzzel, Google Maps en logisch nadenken krijgen we de geochecker toch op groen. Blijkbaar ben ik de eerste die dat lukt. We gaan meteen op weg om eindelijk weer eens een FTF te scoren. (De CO heeft de cache beschrijving ondertussen aangepast)
Casteleynsplas
Als we als eerste onze naam op het maagdelijke rolletje hebben geschreven gaan we ook de rest even loggen. Het zijn geen bijzondere caches. Ik houd het bij een korte opsomming
We zijn door onze drankvoorraad heen en willen deze maar eens gaan aanvullen in Duitsland. Na wat googlen komen we tot de conclusie dat Meppen het meest voor de hand ligt.
Even de kinderen appen of ze nog wat nodig hebben. Uiteindelijk komt het er op neer dat onze dochter graag mee wil. Dat kan. We gaan dan wel met de Kia. Daar kan meer in en die zit achterin net wat beter.
Nadat we de route hebben geupload naar Geocaching.com en de caches 5km naast de route hebben gedownload op de GPS kunnen we bijna op pad. Er staat geen kaart van Duitsland op de GPS. En dat duurt over het netwerk een half uur!
De kofferbak vol met kratjes en tassen en op naar Meppen. Nadat we bij Hoogeveen zijn veranderen we de instellingen van het navigatiesysteem en zetten snelwegen vermijden aan. Caching time!
Vrij vlot naar de afrit komen we door Veenoord. Hier ligt de eerste cache. Een nano. Even wachten tot de GPS-en tot rust zijn gekomen. En na wat gepeuter hebben we hem te pakken. De eerste van vandaag.
Hij ligt bij het Vincent van Gogh huis. We gunnen ons niet de tijd om even binnen te kijken.
De volgende is leuk. De hint is overduidelijk. Dat mag ook wel, want volgens mij kan het hier erg druk worden. Een echte munitiebox. Die zie je niet veel meer, toch zullen we er vandaag meerdere vinden.
Deze laat zich niet zo gemakkelijk vinden. Er is wat brute kracht voor nodig en we proberen altijd alles voorzichtig open te krijgen. Er lopen gas, stoom en olieleidingen. Wat ons op valt dat er wat onnodige bochten in zitten. Als iemand mij kan vertellen waarom, ik hou me aanbevolen.
Zoals gewoonlijk cachen we vanaf de telefoon of GPS. We hebben de omschrijving dan ook weer eens niet gelezen. Tijdens het schrijven van dit blogje doe ik het wel. Zie ik ineens ‘uitzicht op antennes’? Even google streetview er bij en inderdaad. Gemist dus. De cache is ook zo gemakkelijk te vinden dat we niet om ons heen hebben gekeken.
Letterlijk een grensgevalletje. Stoppen, auto uit, loggen, auto in en de grens over. Blijkbaar is dit meer dan 5 km van de ideale route. We zijn nu volledig aangewezen op onze telefoons. Helaas doet C:Geo het (nog steeds) niet en moeten we het doen met de officiele Geocaching app. Die werkt lang niet zo fijn.
We gaan eerst de stad maar even in. Het centrum is niet groot. Er valt niet veel te winkelen. Wat wel opvalt zijn de mooie, oude gebouwen. Het theater valt daar overigens niet onder. De cache is snel gevonden, mede dankzij de hint.
Even gelunched bij Subway. Onze betaalpassen werden niet geaccepteerd. Ik ben een snelle eter en mocht daarom op zoek naar een ATM. Wie heeft er tegenwoordig nog meer dan 50 cent voor een winkelwagentje aan contanten op zak.
Terug bij de Kaufhal, zetten we de parkeer kaart weer op de huidige tijd. Nu hebben we nog twee uur om de kar te vullen. Vooral snoepgoed, wasmiddelen, verzorgingsprodukten en drank. De Hugo (€ 1,14) was helaas al op. Veel onbekende biertjes. Dan nemen we overal wat van mee. Thuis even proeven en opschrijven welke lekker zijn. Dit ter voorbereiding voor een volgende rit.
Grensgevalletje
Voor deze cache moesten we een smal weggetje in. Dan is het wel fijn dat de Sportage hoger op z’n wielen staat. Met een volgeladen Aveo zit je dan al snel met je bumper op de bulten/grond.
Leuk om even een Ja-knikker van dichtbij te zien. De cache was snel gevonden. Ik heb weet niet waar. Marjolein had hem te pakken voor ik de auto uit was.
Dit is een cachewaardige plek. Onder begeleiding van een blaffende bouvier was het even zoeken. Vreemd want hij ligt toch echt op een plek die je meteen verdenkt. Nog even een rondje om de kalkoven en weer verder.
Toch nog weer even de grens over. Geen idee wat ‘Holzmichel’ betekent. Google translate kan er niks mee. En google streetview is hier niet geweest. Deze heeft geen indruk gemaakt.
De laatste van vandaag. Snelle oppikker bij een zonnecellenweide. De maag begint te knorren en de zon begint te zakken. Marjolein weet nog een lekkere lunchroom waar we gaan eten. Cafetaria Lunchroom Emmy. Toch net iets beter dan een snackbar. Lekkere gehaktballen en frietjes.
Onderweg naar huis leeft Marjolein zich uit op Spotify. Onder luid gezang en Apres-Ski muziek moet ik het laatste uur zien te overleven.
