Het is lang geleden dat Peter en ik samen zijn gaan geocaching. Vandaag gaan we dat weer een keer doen. De locatie is Schiermonnikoog. Peter is daar kind aan huis i.v.m. fotografie. Voor mij is het, voor zover ik weet, de eerste keer.
Peter is rond 07:00 uur bij mij. De fietsen staan dan al achter op de auto, de accu’s en proviand liggen in de kofferbak. We vertrekken gelijk om de boot van 09:30 te halen.
Op de boot is het erg rustig. Aan dek is het koud. Een waterig zonnetje schijnt door de wolken.
We gaan gelijk vanaf de boot naar het oosten om Het Baken I: Een Baken op te pakken. Voor mij even zoeken, Peter had hem al. Daarna direct Door naar Franks Plekje. Deze was ook snel gespot. Ondertussen geniet ik van de mooie omgeving en de verhalen van Peter over het eiland. De Paal was al wat meer geklauter over duinen en zand.
Tijd om de maag te vullen bij Beach paviljoen De Martijn. Gelet op mijn dieet hou ik het bij een brood belegd met zalm. Heerlijk trouwens! Dan op weg naar “De Ketel”. Dat viel even tegen. 3.5 km door hobbelig terrein. Afwisselend nat gras en zand. De laatste kilometer moesten we te voet afleggen en daarna nog flink een duin op. De terugweg was even lang en net zo moeilijk. Weer terug op het asfalt moesten we bekennen geen 20 meer te zijn en zaten we er behoorlijk doorheen. Dus op ons gemakkie maar naar het dorp, daar nog wat drinken in ‘Café It Aude Beathus’ en een boot eerder dan gepland weer naar de vaste wal.
Het is altijd leuk vertoeven in Leeuwarden. Vandaag gaan we dit bezoek aan de cultuurstad combineren met het groen maken van Dantumadiel. Die hebben we bij ons vorige bezoek aan Friesland laten liggen.
We parkeren de auto in de parkeergarage Zaailand. We beginnen met de lab-cache Miniatuurmensjes in Leeuwarden. Heel leuk om te doen. We waren niet de enige die de miniatuurmensjes een bezoek brachten. Het was druk met gezinnen die de tocht door Leeuwarden maakten.
We nuttigen een kopje koffie bij Croissanterie Vittorio. Niet omdat we zin in koffie hebben, maar omdat ik een volle blaas heb. Als we de kaart bekijken lijkt ons dit een goede plek om straks ook te gaan lunchen.
We gaan verder en pakken de lab cache Leeuwarder kerken op. Deze is ook goed te doen. De bonus kunnen we helaas niet vinden.
Niet gekocht kastje
We lunchen bij het eerder genoemd restaurant een heerlijk broodje.
Na de lunch brengen we een bezoek aan Woonwinkel Rustiek. We zien een leuk kastje, maar nemen het toch niet mee.
We rijden nog even langs de mediamarkt voor een nieuwe Airfryer en gaan daarna richting De Goddeloose Singel 4 It Goddeloos Tolhuis. We hadden er meer gepland van deze serie, maar dan moet je op de fiets zijn. Deze weg loopt dood.
Op de heenweg had ik gezien dat er aan de andere kant van de snelweg een cache lag op een parkeerplaats. Deze cache (Snel scoren langs de A32) pakken we nog even op. Eenmaal thuis moeten we natuurlijk de Airfryer uitproberen.
De Corona verveling begint nu toch wel toe te slaan. We kunnen het niet laten en gaan geocachen. Het weer is fantastisch. Het is wat frisser dan gedacht, maar als je blijft lopen in de zon is het goed uit te houden.
We starten met de Libellen. Aanrader. Niet zo ver lopen. Niet zo lang en goed te combineren met andere caches. Heerlijk leerzaam en eenvoudige vragen bij de waypoints. De cache is wel moeilijk te vinden. Gelukkig zag ik hem op een gegeven moment.
Daarna de Dassenburgt. Nadat we het eerste en enige waypoint hadden gevonden zagen we de informatie die we nodig hadden om de project toe doen. Projectie? Ja, een ‘omgekeerde projectie’. Geen idee wat ze daar mee bedoelden. Thuis heb ik nog even gekeken en ik denk dat dit een 180 graden gedraaide projectie is. Bovendien is de beschrijving van welk punt je uit moet gaan niet geheel duidelijk. Ten slotte staat in de omschrijving dat de aanwijzing op 100 meter ligt terwijl het waypoint op 200 meter ligt. Hmm.
Ten slotte Wyldemerk. De waypoints hebben we met de auto bezocht. Goed te doen. Alleen hebben we het eindpunt niet goed kunnen berekenen. En het genoemde hulplijntje geeft geen response. Laat maar…..
Normaal bezoeken we een snackbar na een dagje cachen. Dat hebben we nu maar niet gedaan.
Deze week is helemaal uit China onze hengel binnengekomen. We hebben een hengel besteld van 7.20 meter. Effectief is hij iets korter, 6.4 meter. Dat lijkt me genoeg.
Vanmorgen een haakje gemaakt. Het laatste segment is echt te slap, dus de hengel is nog korter. Op naar De Visjes op het droge hebben. Van oorsprong zijn dit ‘reverse wherigo’ caches. Maar met wat speurwerk zijn ze thuis wel op te lossen.
Haakje
De caches hangen hoog. Onze hengel van 6.5 meter is net lang genoeg. Maar met de harde wind zwiept de top heen en weer. Eenmaal een cache in de haak blijkt deze zo zwaar te zijn dat de punt doorbuigt. Naar beneden valt wel mee. De cache weer terug hangen is lastig. Sommige hangen we noodgedwongen wat lager terug.
We doen er vier. Dan gaan we weer naar huis. Even iets bedenken om de laatste paar segmenten van de hengel te versterken. We hebben van een oude tent nog een fiber stok. Even kijken of dat helpt. Dan de volgende oppakken.
Het is tijd om deel twee van de ZW FRL te doen. Het waait hard en het is bloedheet en we hopen dat het op de fiets wel uit te houden is. Mijn fiets wordt voorzien van een koeltas met flesjes water, fruit en koelelementen. De overige proviant gaat bij Corrie in de fietstas. Zij mag het meeste gewicht meeslepen omdat zijn een hulpmotortje heeft.
We zetten de auto in Lemmer neer en gaan met een omweg naar NR 34. Deze route heb ik op de kaart uitgezet.
Als we de gps van Corrie starten, blijkt deze het niet meer te doen. Dat wordt dus thuis weer naar fabrieksinstellingen zetten. Gelukkig hebben we uitwisselbare steunen op de fiets. Corrie krijg mijn GPS en ik monteer mijn telefoon op het stuur. C:Geo werkt ook al niet meer met opgeloste mysteries. Het wordt vandaag dus behelpen. Nadat we deze cache 100 meter zijn gepasseerd en weer terug zijn gefietst wordt hij snel gevonden.
De afstanden zijn groot en we hebben meewind. Het schiet lekker op zo. Deze kunnen we in eerste instantie niet vinden. Door de logjes worden we op het verkeerde been gezet. Op het moment dat we een ‘no find’ willen loggen ziet Corrie de cache hangen. Je moet niet twijfelen aan de naam van cache. Dat is een duidelijke hint. Op naar de volgende.
Waarom we deze niet gedaan hebben, geen idee. Toen Corrie de logjes las gaven we onszelf weinig kans. Als ik nu de logjes bekijk zie ik er niets van terug. Jammer. Dat had weer een puntje gescheeld.
Als je thuis de route uitzet met op de kaart kan je niet goed zien dat je soms een stuk(je) moet omfietsen. Zoals voor deze. De cache is snel gevonden. We gaan hier onze lunch nuttigen.
Deze ligt in het centrum van Balk. Hij is goed te vinden en ongezien te loggen. En dit terwijl aan de ene kant winkelend publiek langs loopt en aan de andere kant de bootjes in file voorbij trekken.
Wat is Balk een gezellig dorp. We zijn hier nu voor de eerste keer en we moeten hier zeker nog een keer heen op een mooie dag.
Dit is de enige multi die we tijdens de tocht kunnen doen. De waypoints liggen dicht bij elkaar. Jammer dat de meeste wp’s zijn verdwenen en het antwoord in de beschrijving staat. De stash ligt wat verder weg. Nadat we eerst aan de verkeerde kant van het kanaal staan ga ik de cache oppakken terwijl Corrie twee milkshakes bij Cafetaria ‘De Balk’ besteld. Wel lekker op zo’n warme dag.
Deze is erg moeilijk. Althans voor ons. Op weg hierheen fietsten we al langs het kanaal waar deze brug overheen gaat. Ook hier is varen niet leuk meer. Bootjes varen in file beide kanten op. Gezellig hoor! De cache wordt uiteindelijk door Corrie gevonden. Niks bijzonders.
Deze is grappig. Heel snel gevonden, originele verstopplek. Ik ben er twee keer heen gelopen. De eerste keer bi de fiets aangekomen, zie ik mijn telefoon nog bij de cache liggen.
Dit is een joekel van een doos. Deze kan je echt niet missen. Omdat hij aan een doodlopende weg richting een boerderij ligt, maakt dat ook niet uit. Als je hier komt ben je familie van de boer of geocacher. Als we zijn gestopt krijgen we gelijk bezoek van nieuwsgierige paarden. Dat maakt de plek van deze cache echt bijzonder. Fotooootje!!!
Fries Bloed
Op weg naar de trail komen we langs een picknickplek in de schaduw. We hebben de tas nog niet open of hij zit vol wespen. We proberen zonder schade alles weer in te pakken en weg te komen. Tijdens de vlucht word ik door mijn shirt heen in mijn zij gestoken.
We hebben er nu 35 Km op zitten en gaan beginnen aan het tweede deel van de ZW FRL trail. Het is ondertussen erg warm. We kopen onderweg nog een extra flesje water. We kunnen ze allemaal goed vinden. Ik wil hierbij wel even een opmerking maken over NR 24. Deze is subliem verstopt. Ook deze hadden we al opgegeven. Terwijl we hier, zonder wespen, ons fruit naar binnen werken, ziet Corrie ineens iets vreemds aan het bankje. En ja hoor. Daar is ie. NR 2 hebben we gemist. Die stond blijkbaar niet op onze pocket query. Jammer. Maar gelukkig is Lemmer niet ver weg. Die komt dus nog wel een keer. Onderweg naar Lemmer doen we nog wat bijvangst:
Leuk gemaakt. Even zoeken naar het sleuteltje, kistje open en loggen. Netjes verzorgt. We zien hem zo wel vaker, zo’n bibliotheekje. Leuk hoor!
We fietsen het laatste stuk flink door. Corrie zet nog even wat extra druk op de pedalen (en volledige ondersteuning). We hebben pal tegen en om me niet helemaal stuk te fietsen ga ik achter haar uit de wind fietsen. Aangekomen bij de auto lukt het ons om de roep van de McDonalds te negeren en rijden we met rammelende maag naar de supermarkt om wat vlees te kopen voor op de BBQ.
Fase 10 – Bordspel
Daarna nog ff lekker nagenieten met een drankje en een spelletje. Helaas mocht ik weer verliezen.
Het was even puzzelen om de fietsen achter de auto te krijgen. Natuurlijk was mij uitgelegd hoe de trekhaak te monteren, maar ik had niet goed opgelet. Met het boekje in de hand lukt het me toch. Alle piepjes uit gezet en op zet naar Gorredijk. We hebben geen vooropgezet plan. De auto wordt in het centrum geparkeerd. Even een waypoint zetten en op weg.
We hebben vandaag 28 Km gefietst en 45 caches opgepakt. Ik ga ze niet allemaal opnoemen. Er zaten niet veel bijzondere caches bij. Een uitzondering zijn de caches van de serie Hjir en der yn Jobbegea 1. Aan deze trail is aandacht besteed. Er zitten een paar leuke caches bij.
Vanmorgen was ik stand-by voor een nieuwe release op het werk. Best wel jammer met dit mooie weer. Ondanks dat je maar een paar uur in de ochtend stand-by staat kan je niks plannen. Als het mis gaat ben je zomaar de hele dag aan het werk. Ondanks dat het niet allemaal even lekker verliep werd het seintje dat alles ok was rond 12 uur gegeven.
Ondertussen had ik de GPS-en geladen. De GPS van corrie (GPSMAP 62st) wilde niet meer opstarten nadat ik de pocketqueries op de sd kaart had gezet. Die heb ik maar weer even terug gezet naar de fabrieksinstellingen.
Vandaag staat het noordelijke deel van de ZW FRL op het programma. De hele trail is te lang (voor ons dan) om in één keer te doen. We parkeren de auto bij de oudemirdemer kliff en fietsen met meewind naar het noorden.
Het is ontiegelijk druk met auto’s, motoren en fietsers. De route is weer erg mooi. Ik wist niet dat dit deel van Friesland heuvelachtig was.
De caches zijn over het algemeen goed te vinden. Hoewel een afwijking van meer dan 10 meter niet ongewoon is. Het zijn petlings gevuld met een opgerolde logrol i.p.v. een petling-size log. Dat is dus elke keer peuteren en strak oprollen.
De bonusgetallen hebben we maar niet gedaan.
Onderweg hebben we nog wat bijvangsten opgepakt. We hadden er meer kunnen doen, als de totale route wat korter was geweest en we op tijd hadden kunnen beginnen.
Daar was een ander team al mee bezig. De vragen hebben we niet eens gelezen. Hij ligt trouwens in het zicht als je voor het bord staat waar de antwoorden op staan.
Die heeft een paar favorieten. Hmmm. Even kijken wat ik heb gemist. Oh. Het was geen petling, Fresh-mint busje of fotorolletje! Dat is dus blijkbaar al een favorietje. De behuizing is een kunst-steen. Dat is het verschil.
Lokkertje voor het restaurant met dezelfde naam? Snel gevonden nabij het terras. Nog maar even geen biertje. Even toiletbezoek en weer verder. We zitten nu op de helft.
Een leuke voortuincache. Ja ja, ze bestaan echt! Klein boekenkastje met een verstopt logboekje. Mag wel wat onderhoud hebben. Een paar nieuwe boekjes, likje verf etc.
Een themacache. Mooie plek met een bijzondere betekenis. Het gaat hier om een soort volkstuintje waar iedereen, ook niet leden, Voor sommige groenten wordt een kleine vergoeding gevraagd. Heel bijzonder.
Onderweg naar de Rijster Slottuin komen we langs Eigen Wies. Daar nuttigen we een Radler voordat we deze cache op gaan pakken. De cache is op zich niet bijzonder. De locatie zeker wel!
De laatste voor vandaag. We hebben al bijna 40 km op de fiets gezeten. Dit keer geen varkentje, maar een, zoals de naam van de cache al verraad, een lammetje. De cache is supergemakkelijk te loggen.
Weer op weg naar Friesland. Dit keer wat dichter bij huis. Gistermiddag vonden we het te laat om een aantal HTE (het Tjonger Event) caches te pakken. Dat gaan we vandaag doen. Het is een klein stukje rijden. Even een parkeerplaats zoeken. Die vinden we vlak bij Op de Romte#1. Deze cache is weliswaar disabled en dat komt omdat de CO blijkbaar het vinkje ‘activeren’ niet kan vinden. We zullen de cache niet missen, maar het is niet nodig.
De route is niet lang. Wij hebben slechts 14.3Km gefietst. De omgeving is leuk, al haalt de route het niet bij Burgumermar, die we de vorige week hebben gedaan. Vanaf de parkeerplaats gaat het eerst nog door een stukje natuur om vervolgens de rest van de route over smalle weggetjes door agrarisch landschap te gaan
De caches zijn over het algemeen eenvoudig en snel te vinden. Een kokertjes in een pvc buis aan een boom. Soms zie je ze al voordat je van de fiets bent gestapt. Er zijn een paar uitzonderingen.
Deze was ook een stukje van de weg af. Ik moest wel even door de struiken lopen. Even de rits helemaal dicht, ondanks de warmte, om eventuele teken te hinderen.
Wel een bekend principe. Grappig dat deze volledig in het zicht hangt op een picknickplaats en er na een jaar nog steeds ongeschonden bij hangt. Toen ik in de buis keek zag ik een metalen deksel. Dat moet dus lukken met een magneet. Het busje is te zwaar voor onze huis-tuin-en-keuken magneet. Als je een sterkere hebt met een kracht van 0.5Kg of zo, dan gaat het vast wel. Nu maar zoals bedoeld met de pennetjes de cache omhoog wurmen.
Onderweg komen we nog wat caches tegen die niet bij de HTE serie horen. Dit was de eerste. Na lang zoeken kwam Corrie op het briljante idee om toch maar eens naar het giga grote luik te kijken. Een fake hangslot en ja dus. Even op de buik om het logrolletje te kunnen pakken. Bijzondere plek.
Inderdaad. Grote zwerfkei. Deze multi met één waypoint is tussendoor goed te doen. Totaal nog geen 100 meter. De vragen zijn gemakkelijk en de cache is snel te vinden. Weer terug naar de HTE route.
En nog een multi. Het kan niet op. Even zoeken naar een tonnetje met bierdopjes. Een hele hoop. De CO heeft flink door moeten drinken van dit pils (niet mijn merk). Daardoor is het waarschijnlijk niet meer mogelijk geweest om onderscheid te maken tussen cijfers en letters.
Als je de dopjes juiste dopjes hebt gevonden, is het niet mogelijk om het juiste coördinaat te maken. Het blijft gokken. Terwijl ik wat op mijn GPS probeer vindt Corrie de cache. Die heeft geen gps nodig om caches te vinden. Loggen, opruimen en weer verder.
De behuizing van deze cache geeft je de neiging om hem op de verkeerde manier open te maken. Gelukkig staat hier al wat over in de omschrijving. Verder niets bijzonders.
Mooi weer en nog een serie op te pakken mysteries. Voldoende reden om de fietsendrager achter de auto te hangen en op weg te gaan naar Burgum (FR). We moeten (mogen) met de Kia, de Aveo staat bij de garage met een afgebroken wielmoer.
We parkeren op de aangegeven parkeerplaats. In het zicht van het politiebureau, dat geeft een veilig gevoel.
Toch nog wat klimwerk
Als we willen beginnen blijkt dat de de caches niet goed op de GPS-en staan. Gelukkig hebben we kabels en verloopstekkertjes bij ons en na wat gerommel is het gelukt om de queries op de gps-en te zetten.
De route is on-Nederlands mooi. De hele 25 km bevat slechts een paar kilometer langs de weg. Verder gaat de route helemaal door een super afwisselend en mooi landschap. Een reclame voor het mooie Friesland.
De caches zijn wisselend. Van eenvoudig tot leuk gemaakt. Er is aandacht aan de caches besteed. Helaas zijn er veel natte logrolletjes. Dat wordt dan ook gemeld in de log. Nu blijkt dat de Co veel aandacht heeft voor de kwaliteit. Halverwege de route worden we ingehaald door de CO die ze allemaal vervangt. Top!
Enig minpuntje is dat er dan ineens eentje tussen zit die volgens de hint op 3.40m hoogte hangt. Natuurlijk geen hengel bij ons. Gelukkig hangt hij een stuk lager en kunnen we er goed bij. De caches zijn allemaal voorzien van een duidelijke hint en allemaal goed te vinden.
Na nr 6 besluiten we om ook het rondje Burgum Noardburgum ‘even’ mee te pakken. Nadat we We hijsen de zeilen, Burgum Noardburgum #7 en Burgum Noardburgum #6 hebben gedaan komen we tot de conclusie dat we dan pas na het vallen van de avond weer bij de auto zijn. Zo lang blijft het nou ook weer niet licht. We pakken toch de Burgumerar maar weer op. Achteraf een goed besluit. We hadden het zeker niet gehaald voor de duisternis.
Onderweg komen we team Haxepaxe nog tegen. Omdat we elkaar steeds weer tegenkomen fietsen we een stukje met elkaar op. We splitsen weer als we niet dezelfde bijvangst op gaan pakken.
We hebben nogal wat extra caches onderweg opgepakt. Niet heel bijzondere caches. Ik ga ze dus weer niet noemen.
Zoals altijd gaan we na een dag fietsen voor de vette hap. En die nuttigen we deze keer lokaal in Burgum bij Restaria ’t Luifeltje in het centrum. Corrie een schnitzel en ik neem een gehaktbal van de lokale slager. Het was weer een feestje.
Eindelijk weer een verslag. We hebben ondertussen al wel wat caches opgepakt. Steeds eentje per dag om de kalender vol te krijgen. Vandaag doen we weer een trail.
Het lijkt wel lente. De lucht is blauw, de zon schijnt en er is weinig wind. Fietsendrager achter de auto, fietsen er op en op weg naar Peperga. De auto geparkeerd onder een viaduct van de A32 bij Peperga. Er was al een echtpaar aan het zoeken naar NR. 1. Die hadden we al eens eerder opgepakt.
De route is bijzonder mooi. Wat mij betreft hadden er wel wat minder caches mogen liggen. Er zijn stukken waar de caches precies 160 meter uit elkaar liggen. Dat wil zeggen, opstappen, twee keer trappen en weer afstappen.
Tsja, en nu?
Bij NR. 30 ging het even mis. De koker glipte uit het draad en rolde de sloot in. De oever was te steil en te hoog om de koker te kunnen pakken. We konden wachten tot hij bij de duiker zou komen. Maar de stroming was zo langzaam dat dat wel even zou duren. Gelukkig was een jongen bereid om even een schepnet uit de schuur te halen en de koker voor ons uit het water te vissen.
Op weg naar huis kunnen we er nog een paar meenemen. Erwtje 90 is al een poos geleden opgelost. Even van de weg af en op zoek. Het was ondanks de overduidelijke hint toch nog even zoeken. Even loggen en op naar de volgende.
Je houdt het niet voor mogelijk. Maar een paar honderd meter verder staat een kasteel (folly). De cache draagt wel de naam, maar ligt op de naastgelegen camping. De hint is overduidelijk en deze kan dan ook rustig onder toeziend oog worden gelogd.
Deze konden we tijdens onze fietstocht niet vinden. Snap echt niet waarom. Het was nu uit de auto en ik zag hem vrijwel direct. Dat was een makkie. Op naar de volgende.
Tijdens het fietsen van de emoticons trail hadden we alleen de beschikking over een pocket query van een paar dagen oud. We hadden even gemist dat deze was verplaatst. We hebben toen tevergeefs gezocht. Met de juiste coördinaten was hij snel gevonden. Nu hebben we de hele trail toch nog af kunnen maken voor hij in het archief verdwijnt.
