Ondertussen zijn we twee dagen in Callas. We zijn zonder caches via Chambery naar Callas gereden. Het is hier heerlijk. Natuurlijk moeten we de cache in het dorp even ophalen.
We logeren bij Team Prins. Zij komen hier vaker en hebben deze al eerder gelogd. De cache (Callas #1, le village) was dan ook heel snel gevonden.
We zijn op weg naar Callas in Frankrijk. De eerste stop is bij Trier. We nemen onze intrek in Schroeders Stadtwaldhotel. We zijn een beetje te vroeg, maar mogen onze bagage alvast op onze kamer zetten.
Bij het boeken had ik opgegeven ‘ouder stel’. De badkamer is dan ook voorzien van allerlei beugels en een douche stoel. Kunnen we daar alvast aan wennen.
Het is maar 20 minuten lopen naar het centrum van Trier. Als eerste cache de Porta Nigra in Trier. Deze niet gevonden. Zoals bekend zijn wij geen stadscachers.
In het centrum genieten we van een biertje en een hapje eten (Strammer Max). Helaas is de Dom gesloten i.v.m. een op handen zijnde klassiek concert.
Met volle buik weer op pad naar de volgende caches. We kunnen de volgende drie loggen:
De terugweg naar het hotel is vele kilometers langer dan de heenweg. Hitte en bier spelen hier een belangrijke rol bij.
De rest van de avond hebben we genoten van een heerlijk diner in de tuin van het hotel. Vriendelijk personeel trouwens! Na de lunch wat spelletjes gedaan en heerlijk geslapen
De laatste dag alweer.
Samen met mijn zus heb ik een paar Mysteries (Weisse Riesen en Glaubst du an den Storch?) opgelost. We besluiten deze gelijk maar even op te pakken.
In de buurt liggen nog een paar rapertjes (SumiFimiLomi_7 en SumiFimiLomi_9). Team Raclettis heeft deze al, dus lang zoeken hoeft niet.
In het kader van ‘omdat we er toch zijn’ moeten we ook Lichtenstein nog op de kaart zetten. Als eerste, eigenlijk als enige, staat de multi Sportplatz Balzers op ons lijstje. Het is een korte rechttoe-rechtaan wandeling met rechttoe-rechtaan vragen. De berekening voor de eindcache is overbodig ingewikkeld. De cache was na het rekenwerk snel gevonden.
Daarna nog wat losse caches gedaan. Das isch gsund ! ligt op de parkeerplaats bij een Kneipp-bad. Dit keer sla ik over. Het is ook lang niet zo’n mooi bad als die van maandag.
We zijn daarna met de auto de bergen in getrokken. Daar kwamen we langs JRK Ferien gereden. Deze cache lag mooi in de sneeuw. Wat een super omgeving!
En nog weer een stuk hoger zien we op onze telefoon Terrasse – Foppa verschijnen. Het uitzicht is ook hier weer super. De cache ligt (of beter gezegd: hangt) niet op de plek waar je hem zou verwachten. Vlak bij de cache is een bankje met een mooi uitzicht over het dal. Door het dal zie je de Rijn stromen.
Via slingerweggetjes komen we nog hoger uit bij Liechtenstein’s First. Vanaf de parkeerplaats ligt ie een stukje naar boven. Daar lijkt een weg te lopen. Als je daar eenmaal bent ligt de cache dus gewoon tussen de parkeerplaats en de weg op de helling. Na een uitdagende afdaling hebben we de cache kunnen loggen.
Onderweg naar ‘huis’ de drive-in cache MoCache_CH48 St. Luzisteig opgepakt. Ten slotte de nano Maienfeld-Städtliplatz. Een mooi stadje.
Al met al weer een gezellige dag en super mooi weer.
Vandaag even rustig aan gedaan. In Landquart hebben we een outlet centrum bezocht. Een soort mini Bataviastad met P.C. Hoofstraat prijzen.
’s Aavond zijn we op pad gegaan om de nachtcache 1’111 Erleuchtungen (Nachtcache) te zoeken. Deze heeft een redelijk gemakkelijk terrein en dat is wel zo prettig. We zijn nog niet helemaal hersteld van de wandeling maandag.
Nadat we de auto geparkeerd hebben op het aangegeven punt lopen we naar de cache coördinaten. Dit is midden in het dorp. Na lang om ons heen schijnen zien we geen reflector. Nog even de cache listing doorlezen. We moeten dus starten vanaf de parkeerplaats.
Eenmaal terug op de parkeerplaats zien we al snel de eerste reflector. Het eerste punt met twee rode reflectoren wordt al snel bereikt. Hoe we ook zoeken, we kunnen de aanwijzing niet vinden.
De leden van team Raclettis bezoeken geregeld events en hebben dus een aantal telefoonnummers. Even een hulplijntje gebeld. Het tussenpunt was dus verdwenen.
Op naar de volgende. Al snel zagen we twee bewegende reflectoren vlak bij elkaar. Even de zaklantaarn op vol vermogen en we zagen een vos die nieuwsgierig naar ons stond te kijken.
De hulplijntjes gingen ondertussen op zoek naar de aanwijzingen. Het was al even geleden dat deze cache gevonden was. Veel reflectors waren overgroeid en nauwelijks (of niet) te zien. Gelukkig werden we teruggebeld. Er waren geen aantekeningen meer en kregen we gelijk de eindcoördinaten.
We hebben nog wel gezocht naar de tussenpunten en er ook nog een paar gevonden.
Het was wel gezellig, en daar gaat het om.
Opgestaan met de nodige spierpijn. Vandaag gaan we lunchen in Italie. Voordat we de bergen intrekken maken we nog even een tussen stop in Bergün om de Römerturm op te pakken. Leuk om door zo’n oud stadje te lopen. De cache is goed verstopt en gemakkelijk ongezien te loggen.
Op weg naar het zuiden nemen we een route over de Albula Pass. Op het hoogste punt ligt de cache MoCache_CH05 Albula. Deze in de sneeuw gelogd. De thermometer geeft ondertussen -4 aan.
Eenmaal aangekomen in Giavenna blijkt het restaurant waarvoor we wilden eten gesloten te zijn op dinsdag. Gelukkig is er voldoende plek op een terrasje bij Bar Plaza. Het ziet er niet uit, en probeer een toilet bezoek uit te stellen. De pizza’s waren wel lekker. En daar kwamen we voor.
Na de lunch een rondje om het Comomeer gereden. Vervolgens nog een hapje gegeten in een park in Lugano. Hier ook nog even de cache Lugano: Parco Ciani opgepakt. Dit is wel een muggle gevoelige! Het is erg druk in het park. Als je maar zo natuurlijk mogelijk zo’n logrol pakt, kijkt niemand er van op.
Tot vandaag hadden we nog geen caches in Oostenrijk gevonden. Deze week zijn we op bezoek bij mijn zus en zwager. Die wonen in Zwitserland vlak bij de Oostenrijkse grens. Dus vandaag moest het er maar eens van komen.
We hadden twee trails op het oog. Eentje die verhoudingsgewijs veel favorieten had en eentje die wat hoger in de bergen lag. Deze viel een beetje tegen. Het was een leuke wandeling, dat wel. Het traject was nagenoeg vlak en de caches zijn allemaal goed te vinden. Een paar waren er erg goed verstopt. In elk geval is er door de CO aandacht aan besteed.
Vooral de bonus (A klene Runde – Bonus) was hilarisch. Iedereen die er langs loopt ziet hem zitten. Slechts weinigen zullen op het idee komen dat het een geocache is.
Onderweg naar de volgende trail even een tussenstop gemaakt in Bludenz om de indwendige mens te versterken en even wat kadootjes te kopen voor de kleinkinderen. Gelijk even George@Joe reloaded opgepakt. Deze moet je zoeken onder het toeziend oog van de gasten van het restaurant boven de cache.
Vervolgens op weg naar de volgende trail. () Dat is wel even andere koek. Vanaf de parkeerplaats gaat het behoorlijk steil omhoog. Aan het begin van het pad is nog een Kneipp-bad.
Schoenen uit broekspijpen omhoog en even door het steenkoude water baden. In onze tas zit natuurlijk een handdoekje. Dus met extra warme voeten gaat de tocht verder met de Rabenstein ronde. Een eerste instantie een flink stuk stijgen. Daar zijn onze bovenbenen en kuiten niet aan gewend.
Na de eerste Rabenstein cache maken we even een uitstapje naar Weihnachten im Wald. Ik kan de titel niet plaatsen op de cache.
De caches zijn allemaal gemakkelijk te vinden. Helaas hebben we de bonuscache van te voren niet gelezen. Er zijn namelijk niet alleen getallen te vinden, soms moet je ook vragen beantwoorden bij de caches om tot de juiste eindcoordinaten te komen.
Voordat we de auto halen kunnen we nog even Walgau #24, Bildstock im Galinawald oppakken. Die ligt achter een verborgen kapelletje. Die zie je hier overal langs de weg.
‘s Avonds vallen we doodmoe (Corrie en ik in elk geval) in de stoel.
In de buurt van Bordeaux, bij Montussan, ligt een korte wandel-trail. Deze is ongeveer 12 km lang en bevat 13 geocaches. Ook deze trail is door Calimero33 gelegd. We weten dus wat ons te wachten staat.
Parkeren is geen probleem. Wel op de aangegeven parkeerplaats, maar vlak bij nr 13 is een mooie grote parkeerplek waar je met een beetje geluk je auto in de schaduw kan parkeren.
Op weg naar Lo Camin – 01 – Les Vignes. Deze was snel gevonden. Het bleek dus al dat we ditmaal niet alleen naar de zwarte buisjes moesten zoeken.
De temperatuur steeg al snel weer ver boven de 30 graden. De standaard verstopmethode is ver van het pad tussen de bramen. Al vrij snel hadden we het wel gehad met al die stekels. Bovendien werd het te warm om nog goed na te kunnen denken.
We besloten dus om alleen de gemakkelijke caches te pakken en niet te veel tijd te besteden aan zoeken. We zijn zo op een score van 7 van 13 gekomen.
Toch is deze trail een echte aanrader. Mooie en vooral rustige omgeving. De route is duidelijk aangegeven. Probeer ook niet een shortcut te zoeken tussen de caches. Het resultaat zal zijn dat je veel verder loopt.
Vandaag zijn we naar Bordeaux gegaan. Er waren verschillende opties om naar deze stad te gaan:
We gaan voor de tram variant. De parkeerplaats is vlot gevonden. Parkeren is gratis, uitrijden doe je met een gebruikt tram kaartje.
Het bemachtigen van zo’n tram kaartje is nog een hele klus. Gelukkig worden we geholpen door een jongen man en gaan we met twee dag-kaartjes de stad in.
Bordeaux is een mooie stad. Om een of andere reden vind ik het altijd bijzonder leuk om oude kerken te bezichtigen. Daar zijn er hier in Frankrijk genoeg van. Als eerste bezoeken we de Basilique Saint-Michel. Weer een indrukwekkende kerk.
Vervolgens gaan we de stad in. Op zoek naar een Tourist Information center. Dat is best wel een stukje lopen. Onderweg daarheen lopen we langs Le mirror d’eau. Een ondiepe vijver waar je met je blote voeten doorheen kan lopen. Erg grappig om te zien. En er wordt met dit warme weer dan ook veel gebruik van gemaakt. Corrie probeert hier nog een cache te vinden, maar die is door dranghekken onbereikbaar.
Vlak bij het Tourist Information Center ligt het Place des Quinconces, met aan een van de uiteinden de indrukwekkende beeldenpartij Monument aux Girondins.
Vlak bij ligt onder een bankje een de cache Place des Quinconces. Deze is zichtbaar vanaf een paar meter en er zitten mensen op. Toch maar even vriendelijk gevraagd of wij even onder de bank mogen graaien.
Nadat we een (gratis!) kaart van de stad hebben bemachtigd gaan we even lunchen om daarna onze weg door de stad te vervolgen.
Naast Place de Gambetta staat weer een bankje, met op dezelfde wjize de cache Place Gambetta – Porte Dijeaux. Dit bankje is niet bezet, dus ook deze kan snel gelogd worden.
Als snel zijn we bij de langste winkelstraat van Europa. Het is inderdaad een heel eind met winkels. Corrie kan hier eindelijk ook haar lang gezochte broek vinden. Verder is het eigenlijk niet zo bijzonder. Het is voornamelijk druk. Aan het einde van de winkelstraat gekomen zien we dat er vlak bij het plein nog een cache (Place de la Victoire) ligt verstopt. We besluiten na deze terug te gaan naar een halte. Onderweg liggen nog wel wat caches, maar de buurt waar we doorheen lopen nodigt niet uit om stil te blijven staan.
In een overvolle tram gaan we weer naar de auto. In de auto is het 47 graden. Nog snel wat boodschapjes gedaan en aangekomen op de camping het zwembad in. Ik hoef niet naar mijn kerk te fietsen. In Boreaux zijn Ingress portals genoeg.
Lekker niks gedaan. De hele dag zo’n beetje op de camping rond gehangen voor ons huisje.
Zo nu en dan het zwembad in.
Natuurlijk wel even mijn dagelijkse fietstocht naar de kerk in Montagne. Even de dagelijkse Ingress hack uitvoeren.