Het zou vandaag onder de 30 graden blijven. We besluiten om nog een stuk van de DTC trail te fietsen. Ons oog valt op de N sectie. Deze is volgens de beschrijving helemaal op de fiets te doen en niet zo heel lang. In totaal 225 meter klimmen en natuurlijk ook dalen.

Na  het ontbijt de fietsen op de auto en op weg naar Baurech. Het was even zoek naar een parkeerplek. Bij de kerk stond iets aangeplakt wat we niet begrepen. Dus iets verder gezocht en een mooie ruime parkeerplek gevonden.

De N track was de mooiste qua omgeving die we tot nu toe hebben gefietst. Hij is overigens niet helemaal op de fiets te doen. Sommige stukken zijn zo smal/steil dat je ze moet lopen. Onder weg van/naar de auto nog wat meegepakt van de M-sectie.

’s Avonds weer lekker gegeten in het restaurant. Uienringen met kip, Kippevleugeltjes met een heerlijke maiskolf en als toetje taart met noten en Corrie had een chocolade cakeje. Daarna nog genoten van de muziekquiz. Ik heb zowaar één punt gescoord door U-2 goed te raden. Het koelde lekker af. We zijn ook heerlijk gaan slapen tussen de schone lakens.

Het zou vandaag niet zo warm worden en bewolkt. Ideaal weer dus voor nog een DTC-trail.

Wijzer geworden door gisteren, dichte schoenen aan en een lange broek.

We hebben gekozen voor DTC-V. 103 caches over een lengte van iets meer dan 25 km. De meeste kilometers gaan over onverharde paden en over gras tussen de wijnranken door. Wel erg mooi.

De caches zijn over het algemeen niet gemakkelijk. Wij vroegen ons al af waarom zo’n trail zo weinig gedaan wordt. Ik begrijp de bedoeling van de CO ook niet. Waarom zou je op zo’n trail, in een stuk bos waar nooit iemand komt, een cache 15 meter van het pad leggen met als hint ‘stronk’. Je gps draait alle kanten op onder het bladerdek.

De gemiddelde snelheid ligt ook niet hoog als je steeds moet klimmen of door gras moet fietsen. Na ongeveer 60 stuks (15 no finds) zijn we weer terug gegaan naar de auto.

Op de camping aangekomen hebben we in het restaurant gegeten. Begeleid door een veel te hard spelende jazz-band hebben we ons menu du jour genuttigd.

’s Nachts nog even nagenieten met kramp in kuiten en bovenbeen.

Op het programma van vandaag staan de DTC-A, DTC-B en eventueel de DTC-C trail.

Nou, vergeet het maar. We hebben met veel pijn en moeite de A en B kunnen doen. Mocht je ooit deze trail willen doen, en hij is zeker de moeite waard, kijk dan eerst even hier. En kijk ook even op alle nr’s 1 van elke trail.

Houd bij elke trail rekening met het volgende:

• Kijk goed op de eerste pagina of de hele trail te doen is op de fiets. Soms moet je stukken lopen.
• Als je gaat fietsen, zorg voor een ATB-achtige fiets.
• Ze zijn niet allemaal even gemakkelijk verstopt. Het is geen ‘rondje veenendaal’. Maak dus een keuze tussen doorzoeken of doorfietsen. Wij zijn voor het laatste gegaan.
• Lange broek, wandelschoenen en iets met lange mouwen is een aanrader. Alles wat hier groeit heeft stekels. Wij kwamen onder de schrammen terug.
• Als je niet goed Frans spreekt, neem een woordenboekje mee, weet wat een trou, fouche, pied, souche betekent.

De omgeving is prachtig. De caches zijn goed onderhouden. De bonus informatie wordt meerdere keren gegeven, dus als je een keer wat mist komt ie nog een keer voorbij.

Ik ga ze niet allemaal opnoemen. Via de link hierboven kan je voldoende informatie krijgen.

Na afloop even bij de McDonalds gegeten. Kan ik even mijn telefoon updaten met de gratis wifi.  Gelijk even een frans woordenboek gedownload. Op de camping kan alleen Corrie op de wifi. Je mag maar twee toestellen aanmelden, en de laptop moest natuurlijk ook.

Vlak bij de camping ligt Saint Emilion. Een middeleeuws dorp. In eerste instantie zijn we met de auto gegaan. Parkeren is een crime en duur. Je moet ook nog om de twee uur parkeergeld bijvullen.

Dus maar weer even naar de camping teruggereden en de 3.8 km op de fiets afgelegd. 3.8 km  is natuurlijk niks, alleen ligt Saint Emilion 70 meter hoger dan de camping. Dat is wel even anders dan het vals plat in de polder.

Zoals overal in Frankrijk is alles afgestemd op de auto. Verwacht dan ook geen plek om je fiets te stallen. Zoek een vrij plekje bij een hek en zet je fiets maar neer.

De stad deed ons denken aan Carcasonne. Alleen wat minder commercieel. Wat je in Carcasonne aan souvernierwinkels hebt, heb je hier aan wijn winkels. En ze letten niet echt op de prijs. In Nederland vind je zelden een fles van EUR 140 in een supermarkt. Hier dus wel.

Nadat we door de stad gelopen hadden kwamen we er tijdens de lunch achter dat er een multi was. Ondanks de hitte hebben we deze (Emilion) gelopen. De vragen zijn goed te doen. De hints zijn wat onduidelijk naar het Engels vertaald. Vooral de aanwijzingen aan het eind zijn verwarrend. Je snapt het pas als je de cache hebt gevonden. Aan te raden is om deze eerst te doen, voordat je de stad gaat verkennen. Anders zie je alles twee keer.

De hele nacht wakker gelegen. Het bed is knetterhard. Gelukkig hadden we ons luchtbed mee. Dat ligt nu op het bed. Een stuk comfortabeler!

Opstaan en op tijd voor ons eerste ontbijtje in het restaurant.

Vandaag gaan we even het terrein inspecteren voor de DTC tour. We hebben geen idee hoe heuvelachtig het is. Het zou best wel een zo kunnen zijn dat het met de fiets niet te doen is.

Het centrum van de DTC trails is Créon. Leuk stadje. Het valt mee qua heuvels, dus kunnen we met een gerust hart beginnen aan de 1001 caches.

In Créon zelf liggen ook nog een paar caches. Vlak bij de parkeerplaats ligt  LE SUPER DTC. Dit zou een eer betoon moeten zijn aan de legger van de DTC trails. Het is een cache in een bushokje. Wij konden hem niet vinden.

Niet ver van deze ligt  DTC – Le Trail aux 1001 caches. Deze was niet zo moeilijk en was ook snel gelogd. De hint is overduidelijk. Geen bijzondere locatie.

Even doorlopen en je komt bij Ici c’est Caliméro33. Hij ligt bij een drukke rotonde. Met uitzicht op de McDonalds.

Nu we er toch zijn 🙂 Lopen we via aan omweggetje terug naar Créon. Onderweg pakken we DTC CREON nog even op. Volgens vorige logjes ligt hij op privé terrein. Dat zou ons niks verbazen. Maar wij zijn maar ‘Hollanders’ die geen Frans kunnen lezen.

Eenmaal weer in het dorp nog even langs LE SUPER DTC gelopen. Deze was wel heel vaag. Met de hint konden we ook niks. Tussen de geparkeerde auto’s lopen zoeken. Laat maar.

Onderweg naar de auto nog even bij een Crèpes restaurant wat gedronken. Het was te vroeg voor Crèpes. Vreemd, want terwijl we daar zaten werden de tafels gedekt. Rare jongens die Fransen.

’s Avonds de gas-bbq maar even aan gedaan en lekker gegeten.

Lekker op tijd vertrokken. Om acht uur starten we de auto en vertrekken we naar het zuiden. Onderweg natuurlijk een paar stops gemaakt. Buiten de auto is het niet  uit te houden. Dus steeds maar snel weer verder.

Zo rond een uur of vier vinden we dat het tijd wordt om een camping te zoeken voor een nachtje in de tent. De meest voor de hand liggende camping is Camping Val de Flux in Beaugency. Een leuke camping gelegen aan de oever van de Loire. Niet veel te doen, maar dat hoeft ook niet voor één nacht.

Na het ‘diner’ (heerlijke hamburger en vlaamse frieten) even op de fiets wat caches oppakken. Fietsen in Frankrijk gaat iets anders dan in Nederland. Ten eerste zijn er nauwelijks fietspaden. Ten tweede ben je de paria van de weg. Er wordt druk gescholden en getoeterd als je niet maakt dat je van de weg af komt als er een auto aan komt.

De eerste cache waar we levend aan zijn gekomen was Loire à Beaugency #1. Een snelle oppikker met een mooi uitzicht. Voordat ik mijn gps van de fiets had, had Corrie hem al gevonden.

Daarna de brug over gefietst. Even opgelet wat andere fietsers deden. Dit voorbeeld maar gevolgd en over het voetpad naar de overkant gefietst. Daar waar mogelijk maar gewandeld met de fiets aan de hand. Het is wel even wennen.

Loire à Beaugency #3 was ook snel gevonden. Daarna de stad in gelopen waar we op zoek gingen naar BEAUGENCY – La vieille maison. Deze was lastig te vinden. Gelukkig was de hint duidelijk. Tussen de gebouwen hadden we een behoorlijke afwijking. Als laatste zijn we doorgefietst (mag je in Frankrijk wel een tegen het verkeer in fietsen als het een eenrichtingsweg is?) naar Le chat de Beaugency. Deze cache ligt pal naast het terras van La Crep’zeria. Je kan het eten bijna van het bord kijken. Toch redelijk ongezien kunnen loggen als je je fiets er tussen houdt.

Terug naar de tent en een heerlijke nacht op het nieuwe luchtbed.