Familie Kuipers

In de buurt van Anloo liggen een paar hele mooie multies. Het is al weer veel te lang geleden dat ik met SwiperTheFox een dagje ben gaan geocachen.

Vandaag is het weer zo ver. We kiezen voor Etstoel Anloo – Rechtspraak inzake erfgoed. Deze hebben wij al eens eerder geprobeerd. Dat was toen geen succes. Nu gaat het een stuk beter. In het begin van de cache komen we nog een rapertje tegen: TOEGANGSPOORT 3 “Homanshof”. Deze is snel gevonden. Een petling onder een steen. Hoe origineel. Etstoel…erfgoed is een mooie cache. Bij elk waypoint zoek je een coördinaat. In het begin is er nog een verhaal. Na een paar waypoints wordt dit echter los gelaten en is het gewoon aanwijzingen zoeken. Ook de cache, die wel mooi verstopt is, heeft geen connnectie met het thema. Verder zeker een aanrader. De omgeving is super mooi.

De 8 kilometer is snel afgelegd. We zijn nog niet moe. TIjd voor nog een multi. De keuze valt op se7en. Deze is ook bijna 8 km lopen. Bij de meeste vragen komt het thema zeven wel naar voren. Vaak ook niet, of we hebben het niet gezien. Onderweg komen we langs de Pinetum. Een park met allerlei soorten naaldbomen. We komen ook nog de beheerder van het Urnenveld Anloo tegen. Hij verteld mooi over het project van hem en zijn vrouw.

We zetten de navigatie op de kortste route en pakken onderweg de volgende rapertjes nog even mee:

• De Rustende Jager. Snelle oppikker bij een oude put. Het is maandag, het restaurant aan de parkeerplaats is geloten.
• [BE15] #8 – Tjoek tjoek
• [BE15] #6 – Tjoek tjoek

Eindelijk weer eens een multi lopen. Het is mooi weer. De keuze valt op WWJ Noorderbos. Een leuke puzzelcache.

Aangekomen wij WP1 denken wij het goede punt te hebben gevonden. Bij WP2 aangekomen blijken we het, na lang zoeken, fout te hebben. Dan maar een mailtje naar de CO. Omdat we geen idee hebben hoe lang dit gaat duren zoeken we een volgende multi.

Als we net in de auto zitten krijgen we een mail met de oplossing van alle Waypoints. Dat was nou ook weer niet de bedoeling. We hebben geen enkel idee wat we bij WP1 fout gedaan hebben. Het lukt ons om alle volgende puzzels zonder spieken op te lossen. Het is een leuke wandeling met eenvoudige (behalve WP1 dan) puzzels en opdrachten. Goed opgezet en goed onderhouden. Leuk voor kinderen.

Wij zijn nog nooit naar de meerpaaldagen geweest. Dat wordt dus eens tijd. Behalve de braderie gaan we ook voor Ingress. Even Farmen. Hoewel het Ingress wel naar de achterrond verdwijnt. Zeker nu Pokemon zo’n hype is.

Op de weg naar huis even langs de weg kersen kopen. Dan via de dijk weer terug. Onderweg pakken we twee caches op. De eerste is Je bent bijna in Ketelhaven. Een grote koker in een boom. Snel gevonden.

Vervolgens over de dijk naar de polder. Daar rijden we langs “Zicht op het Ketelmeer”. Deze kunnen we ondanks de hint niet snel vinden. In C:Geo zien we dat Team Prins deze wel heeft gevonden. Dus toch maar even een hulplijntje. De GPS wijkt behoorlijk af.

Vandaag rijden we weer naar huis. In eerste instantie wilden we er meer dagen over doen. Maar het weer zit niet mee dus rijden we maar door naar Nederland.

We besluiten om de lunch maar eens in een dorpje te nuttigen. Bij Kronau besluiten we de weg te verlaten en eens te kijken of we wat kunnen vinden. In het centrum zit een bakker waar je ook heerlijk kan eten.

Vlak bij de plek waar we de auto hebben geparkeerd ligt Altes Forsthaus. Deze is vlot gevonden. Even verderop ligt  Die Parkbank die zich niet door ons laat vinden.

Tsja, het kan niet altijd mooi weer zijn. Gisteren een fantastische dag gehad. Vandaag regen.

Weer een aantal nieuwe spelletjes geleerd. Vooral Qwixx en Colt Express zijn een succes. Die gaan we, als we weer thuis zijn, meteen aanschaffen.

Gelukkig wordt het tegen het einde van de dag droog. We gaan er toch nog even op uit om een ‘lock picking’ cache op te pakken. Het doosje is moeilijk te pakken. Gelukkig is Shelly92 bereid zich onder de brug te wurmen. Zij is dan ook de slankste van het stel.

Als het doosje boven komt mag ik het slot picken. Appeltje eitje. Binnen vijf seconden laat het doosje zich openen. Marcel deed ook nog een poging en kreeg hem niet open. Wij hebben zelf ook een lock picking setje. In Nederland zijn we echter nog geen cache tegen gekomen.

Op weg naar ons logeeradres pakken we nog een vijftal caches op. Fit & Fun und Run #1 First is de eerste van een serie. Cache in paaltje. Team Raclettis heeft deze serie al, dus van zoeken is voor deze vijf caches geen sprake.

Neue Ganda DriveIn, Fit & Fun und Run #Baumläufer en Fit & Fun und Run #Lost Place hebben niet veel indruk gemaakt. Ik weet niet precies meer wat welke was. Volgens mij was #BaumLaufer wel leuk. Dat was een vogel aan een boom gemonteerd. Dat was wel even zoeken.

Ten slotte nog even Bauwerk der Natur: Faszinierende Felswand was wel weer mooi gedaan. Een soort stuw buiten gebruik. Er hangt een metalen kast met een cijferslot. Helaas was dit slot stuk zodat het doel van de cache verloren ging.

’s Avonds zijn we nog even met z’n allen naar Lauschiges Plätzchen an der Landquart. We konden helaas niet bij de cache komen. Alles was nat en glad en we hadden de juiste tools niet mee. Wel een heel mooi verscholen plekje. Helaas een beetje verziekt door jongeren die zonodig bierflesjes stuk moeten gooien en niks opruimen Zelfs dat komt voor in Zwitserland!

Vandaag is het eindelijk zo ver. De Rheinquelle staat op het programma. Ik had hem al jaren op mijn lijst staan. De laatste keer lag er te veel sneeuw. Nu is het heerlijk weer.

We gaan met z’n allen. Dat is fijn. Het is een hele mooie wandeling. Blijkbaar vinden veel toeristen, zoals wij, dat. Het is buitengewoon druk. Ook veel Nederlanders.

Eenmaal boven gekomen is het uitzicht weer schitterend. Het is gelukkig helder weer.

De cache zelf is moeilijk te bereiken. Gelukkig zijn Marcel van Team Raclettis en Shelly92 en helpen zij de onhandige Nederlanders de berg op.

We pakken ook even de earthcache Rheinquelle – Lai da Tuma mee. Hiervoor moet je ergens een thermometer vinden en de temperatuur van het water in het meer meten. 9 graden. Best koud.

We nemen een kortere maar steilere weg terug. Maar voordat we naar beneden gaan nog even met de blote voeten in het water. Marcel neemt een duik. Je moet er maar zin in hebben. Als je je voeten in het water doet en je begint met je hakken voel je die al niet meer voordat je tenen onder water zijn.

Als zwakke Hollanders besluiten we om Marcel vooruit te sturen om de auto op te halen. Wij sjokken hem ondertussen tegemoet.